عدم انطباق واقعيت با انديشۀ بزهكار در دفاع مشروع

NonConformity of Truth to Offender's Belief as to Self Defence

آنچه در انديشۀ مرتكب رفتار مجرمانه پيرامون اوضاع و احوال مشتمل بر دفاع مشروع مي‌گذرد، همواره با واقعيت امر سازگار نيست. اين ناسازگاري در دو فرض گوناگون قابل تصور است؛ از سويي اشتباه مرتكب نسبت به شرايط دفاع مشروع و از سوي ديگر، ناآگاهي وي از وجود آنها. براي دانستن حكم اين فرض‌‌هاي دوگانه در نظام‌هاي حقوقي گوناگون، بايد به جست‌وجوي ديدگاهي رفت كه در هر نظام حقوقي، مبناي نگرش نسبت به ساختار دفاع مشروع است. اين ديدگاه مي‌تواند بر حسب اينكه متمركز بر ضرورت وجود باور يا آگاهي مرتكب در خصوص اوضاع و احوال متضمن دفاع مشروع يا تحقق آنها در عالم واقع يا تركيبي از اين دو باشد، ديدگاهي ذهني، عيني يا مركب را سامان دهد و به همين ترتيب، رويكردهاي ذهني يا عينيِ ساده يا مركبي را رقم زند. نوشتار حاضر با نگاهي تطبيقي به جست‌وجوي ديدگاه بعضي نظام‌هاي حقوقي، پيرامون اين فرض‌ها بر آمده است.

The thought of the offender about circumstances of selfdefence does not always conform to the truth. The socalled nonconformity could be conceived in two different conditions which include, on the one hand, mistake as to existence of circumstances of selfdefence and on the other hand, ignorance about them. To find the legal rule of these two conditions, it is to search for the thesis which is the ground on which every individual legal system views the general structure of selfdefence. This thesis could be either a pure subjective, a pure objective or a mixed one, according to be focused on the necessity of either offender’s belief or knowledge as to circumstances of selfdefence or their occurrence in reality. Accordingly, the approaches towards the current issue would be structured as pure subjective, pure objective or mixed approaches. This article is to consider the approach of few legal systems as to these dual conditions through a comparative outlook.