ارائه الگوي معادلات ساختاري رابطه عدم سكوت سازماني بر تعهد سازماني، با نقش ميانجي عدالت سازماني در بانك قوامين

زمينه و هدف: از آنجايي كه تعهد سازماني كاركنان، عملكردشان را بهبود مي‌بخشد و به‌صورت غيرمستقيم موفقيت سازماني را به همراه خواهد داشت؛ بررسي عوامل مؤثري كه اين تعهد را افزايش مي‌يابد، براي سازمان‌ها از اهميت زيادي برخوردار است. اين مقاله سعي بر آن دارد تا به شناسايي رابطه و ميزان تأثير عدم سكوت سازماني بر تعهد سازماني، با ميانجي‌گري عدالت سازماني بپردازد. روش‌شناسي: مهم‌ترين عوامل و شاخص‌هاي مؤثر بر هريك از متغيرهاي (تعهد سازماني، عدالت سازماني و عدم سكوت سازماني) شناسايي شد و در قالب يك پرسشنامه در اختيار نمونه آماري (تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان برابر با 220 نفر برآورد شد) قرار گرفت. روايي و پايايي پرسشنامه با استفاده از روايي محتوايي، روايي عاملي و آلفاي كرونباخ بررسي و تأييد شد. بر مبناي تحليل عاملي اكتشافي، تعداد 9 متغير شناسايي شد كه تعداد اين متغيرها با الگوي پيشنهادي مطابقت دارد. يافته‌ها: با توجه به اينكه مقدار ميانگين مجذور خطا در هر دو فرضيه كوچك‌تر از 1/0، ضرايب معناداري بزرگ‌تر از 96/1+ و شاخص‌هاي نكويي برازش بزرگ‌تر از 9/0 به‌دست آمد، هر دو فرضيه تحقيق پذيرفته شد. نتيجه‌گيري: مقدار بارعاملي در فرضيه اول، برابر با 72/0 حاصل شد كه نشان داد؛ عدم سكوت سازماني تأثير مثبت و معناداري به ميزان 72 درصد، بر تعهد سازماني در بانك قوامين دارد. همچنين مقدار بارعاملي در فرضيه دوم برابر با 79/0 به‌دست آمد كه نشان داد؛ عدالت سازماني به ميزان 79 درصد بر تعهد سازماني در بانك قوامين تأثير مثبت و معنادار دارد.