اثر ده هفته تمرين هوازي بر ميزان فيلتراسيون گلومرولي و سطوح اوره ، كراتينين و اسيد اوريك خون مردان مسن ديابتي نوع دو

هدف از اين پژوهش بررسي اثر تمرينات هوازي بر ميزان فيلتراسيون گلومرولي و سطوح سرمي فاكتورهاي بيوشيميايي اوره، كراتينين و اسيد اوريك در مردان مبتلا به ديابت نوع دو است. نمونه ها 23 بيمار ديابتي نوع دوم 60–40 ساله بودند كه به دو گروه تجربي (13N=) و كنترل (10N=) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت ده هفته برنامه هوازي (دو تا سه جلسه در هفته و هر جلسه 90-60 دقيقه، با شدت 85- 55 درصد ضربان قلب بيشينه) انجام دادند؛ و گروه كنترل به فعاليت هاي روزمره خود پرداختند. از آزمودني ها در دو نوبت پيش و پس آزمون نمونه هاي خوني گرفته شد؛ متغيرها با استفاده از دستگاه هاي بيوشيميايي اتوآنالايزر اندازه گيري شدند. به منظور تجزيه وتحليل داده ها از آزمون تي همبسته استفاده شد. يافته ها نشان داد ميزان فيلتراسيون گلومرولي (028/0P=)، سطح اوره (013/0P=) و كراتينين (027/0P=) خون در گروه تجربي كاهش يافت. درحالي كه ميزان همين فاكتورها در گروه كنترل تغيير شايان توجهي نداشت. اين پژوهش نشان داد ده هفته تمرين هوازي موجب بهبود سطح اوره و كراتينين خون شد، درحالي كه تاثير معنا داري بر مقدار اسيد اوريك خون نداشت؛ به عبارت ديگر، اين ورزش ها مي تواند به بهبود عوارض كليوي در اين بيماران كمك كند.