بررسي تاثير روش درماني پاسخ محور بر مهارت اجتماعي كودكان اوتيستيك 6 تا 11 ساله شهر همدان

Effect of pivotal response treatment on social skill of 11-6 years old autistic children of Hamedan

مقدمه و هدف: اوتيسم يك ناتواني رشدي مادام العمر است كه با مشكل شديدي در روابط اجتماعي، ارتباط و رفتار مشخص مي-شود. با توجه به مشكلات تعامل اجتماعي اين كودكان و ضعف مداخلات مهارت اجتماعي در ايجاد انگيزه، در اين مطالعه تاثير روش درماني پاسخ محور با كاربرد انگيزه بر مهارت اجتماعي كودكان اوتيستيك مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني با گروه كنترل، طبق معيارهاي ورود و خروج، 30 فرد اوتيستيك 11-6 ساله كه دو به دو از نظر سن و جنس و ميانگين طول گفته همتا بودند، از كلينيك هاي مخصوص افراد اوتيستيك شهر همدان انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. جلسات به صورت فردي در طي 3 ماه( هفته اي 2 جلسه 60 دقيقه اي) برگزار شد. افراد هر دو گروه قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه مهارت هاي ارتباطي كودكان براي ارزيابي مهارت اجتماعي ارزيابي شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 18 و آزمون هاي آمار توصيفي و آزمون كوواريانس انجام يافت. يافته ها: يافته هاي مطالعه نشان داد كه طبق آزمون كوواريانس بين قبل و بعد از مداخله در دو گروه، تغييرات معني داري در توانايي مهارت اجتماعي (P < 0/001) در گروه مداخله وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان دهنده ي تاثير روش درماني پاسخ محور بر محور اجتماعي كودكان اوتيستيك مي باشد و بهتر است در مداخلات درماني اين روش درماني نيز به كار برده شود.