بي طرفي در نظام هاي ليبرال و پيامدهاي آن

يكي از مهم ترين شاخصه هاي فلسفه اجتماعي ليبرال از منظر متفكران قائل به اين نظر، بي طرفي حكومت ليبرال در ميان تلقي هاي رقيب از سعادت است. ازاين رو يكي از ايده آل هاي مورد نظر ليبرال ها آن است كه دولت از مسئله تعيين خيرهاي اجتماعي و سوق دادن شهروندان به سوي يك فضيلت خاص خود داري كند و در ميان نگاه هاي مخالف و رقيب در اين زمينه كاملاً بي طرف بماند. مقاله حاضر با بررسي آثار برخي از متفكران ليبرال و با استفاده از محصولات فكري منتقدان ليبرالي نشان مي دهد كه مسئله بي طرفي، آنچنان كه برخي متفكران تصور كرده اند، ساده و بدون اشكال نيست. آثار اين متفكران نشان از آن دارد كه تعيين معناي دقيق و مورد توافق از بي طرفي ليبرالي بيش از آنچه در بادي امر به نظر مي رسد، معضل ساز بوده است. بي طرفي ليبرالي دچار سردرگمي ها و پيچيدگي هايي است كه مي توان از آنها به عنوان سردرگمي هاي معضل ساز و مسئله آفرين ياد كرد. يافته هاي تحقيق حاضر نشان مي دهد كه تلاش هاي شايان توجه صورت گرفته از سوي متفكران ليبرال در اين زمينه با موفقيت همراه نبوده است و اين شاخصه اصلي حكومت هاي ليبرال با سردرگمي جدي روبه روست. متن حاضر به بررسي و تحليل اين مفهوم ليبرالي مي پردازد.