اثر سطوح مختلف پتاسيم و نيتروژن بر عملكردهاي كمي و كيفي چغندرقند در شرايط تنش خشكي

فاقد عنوان به زبان ديگر

برآورد نياز غذايي چغندرقند به دو عنصر پرمصرف نيتروژن و پتاسيم در شرايط تنش خشكي بسيار حائز اهميت است. براي اين منظور ژنوتيپ متحمل به خشكي BP كرج به صورت آزمايش اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار طي سه سال در ايستگاه مهندس مطهري كرج مورد ارزيابي قرار گرفت. تيمارهاي آبياري شامل: آبياري بدون اعمال تنش (شاهد)، آبياري با تنش اول فصل و آبياري با تنش در طول فصل رشد، در كرت اصلي بود. 12 تيمار تركيبي با چهار سطح نيتروژن خالص از منبع اوره (0، 50، 100، و 150) و سه سطح پتاسيم از منبع سولفات پتاسيم (0، 100 و 200 كيلوگرم در هكتار) در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. بيشترين عملكرد ريشه و عملكرد قند خالص از تيمار آبياري شاهد به ترتيب به ميزان 43/49 و 94/5 تن در هكتار بدست آمد. عملكرد ريشه در تيمارهاي تنش اول فصل و تنش در طول فصل به ترتيب 84/39 و 85/34 تن در هكتار بوده كه به ترتيب 19 و 30 درصد كاهش عملكرد نسبت به تيمار آبياري شاهد نشان دادند. اثر متقابل نيتروژن و پتاسيم بر عملكرد ريشه، قند ناخالص و قندخالص در سطح اطمينان پنج درصد ( P<0.05) معني­دار بود. مناسب ترين تركيب كود نيتروژن و پتاسيم تحت شرايط اين آزمايش جهت دستيابي به بيشترين عملكرد قند خالص و بالاترين راندمان مصرف آب، 150 كيلوگرم نيتروژن خالص و 100 كيلوگرم پتاسيم خالص در هكتار بدست آمد.

فاقد چكيده لاتين