تاثير فشردگي خاك بستر جويچه و آرايش كاشت بر بهره وري آب در زراعت چغندرقند

اين پژوهش در منطقه نقده در دو سال زراعي 88 و 89 بصورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي اجرا شد. دو تيمار آرايش شامل: 1- كاشت يك رديف روي پشته با فاصله رديف ۵۰ سانتي­متر، 2- كاشت دو رديف روي پشته به فاصله 40 سانتي متر و فاصله دو پشته 50 سانتي­متر (50*40)، در كرتهاي اصلي و چهار تيمار چگونگي فشردگي بستر شيار شامل: 1- بدون فشردگي، 2- ايجاد فشردگي در بستر شيار با يك نوبت غلطك­زني، 3- دو نوبت غلطك­زني و 4- سه نوبت غلطك­زني در كرتهاي فرعي قرار داده شد. فشردگي خاك بستر شيار روي عملكرد ريشه و شكر تاثير معني­دار نداشت. اثر آرايش كاشت روي عملكرد ريشه و شكر چغندرقند در سطح احتمال يك درصد معني­دار شد. تغيير آرايش كاشت معمول منطقه (يك رديفه 50 سانتي­متر) به آرايش كاشت دو رديفه 50*40 موجب افزايش 6/15 درصدي عملكرد ريشه، افزايش 7/20 درصدي عملكرد شكر ناخالص و كاهش 2/24 درصدي در مصرف آب گرديد. غلطك زني و ايجاد فشردگي خاك بستر شيار موجب صرفه­جويي در مصرف آب شد بطوري­كه مقدار مصرف آب آبياري در تيمار بدون غلطك 14080 مترمكعب در هكتار بود كه با يك، دو و سه نوبت غلطك­زني به ترتيب 6/10%، 9/14% و 8/18% در مصرف آب صرفه­جويي شد. تيمار آرايش كاشت دو رديفه 50*40 و انجام دو نوبت غلطك­زني در زراعت چغندرقند به عنوان تيمار برتر در منطقه نقده، قابل توصيه بوده و اعمال اين تيمار در روش آبياري سطحي مصرف آب را 7/34 درصد كاهش خواهد داد.