دادرسي افتراقي اطفال در قانون آيين دادرسي كيفري 1392

Differential Juvenile Justice in Criminal Procedure Act 1392

مباني حقوق بشري و جرم‌شناسي قابل ‌توجهي، پيش‌بيني يك نظام دادرسي افتراقي را براي اطفال بزهكار ايجاب مي‌كند. اين رويكرد در ايران نيز از سالها موجود بوده است. لكن قانون آيين ‌دادرسي ‌كيفري1392با معرفي ساختاري جديد، تغييرات قابل توجهي را دراين زمينه ايجاد كرده است. اين قانون از رهگذر تاسيس نهادهاي جديدي از قبيل دادگاه اختصاصي براي اطفال، دادسراي اطفال، پليس اطفال و الزام به تشكيل پرونده ‌شخصيت، اقدام به ساماندهي نظامي افتراقي نموده است. اين امر مي‌تواند ناشي از تاثيرپذيري آگاهانه قانون‌گذار از برخي الگوهاي عدالت‌كيفري اطفال باشد، ‌بنابراين از اين‌جهت قابل بررسي است. اين مقاله در دو بخش مجزا تغييرات ايجاد شده در ساختار تشكيلاتي پيش از دادرسي و دادرسي اطفال بزهكار را مورد بررسي قرار داده و با يك ديد انتقادي موارد مثبت و منفي مندرج در مواد مربوطه را بيان نموده است. به‌ديگر بيان هدف اصلي اين تحقيق، ارزيابي عملكرد قانون گذار در وضع قواعد دادرسي اطفال مي‌باشد. چراكه نبايد از نظر دور داشت، تا چه اندازه اقدامات دستگاه قضايي بر آينده رفتاري طفل تاثيرگذار است.

There are several principles of human rights and Criminology that prescribe specific procedures for dealing with juvenile delinquents. Since many years ago, there has been this approach in Iran. The Criminal Procedure Act 1392 contains significant changes about these issues. It has introduced new Institutions and provided considerable new rights, such as special juvenile courts, special juvenile police and children prosecution. This article discusses these new agencies in the stage of pre-trial and trial in two divided chapters and considers the positive and negative points in these new provisions with a critical view. In other words the main purpose is evaluation of legislation related to juvenile criminal procedure.