بررسي و نقد مباني ادبي ابن تيميه در تفسير قرآن

ابن تيميه، به عنوان اثرگذارترين عالم سلفي، داراي مباني و ديدگاه هايي خاص در تفسير قرآن است. پيرامون اين مباني، تاليفات گسترده اي انجام شده، ولي درباره مباني ادبي وي در تفسير، تحقيقي صورت نپذيرفته است. در مقاله حاضر، مهم ترين مباني ادبي ابن تيميه در تفسير قرآن را تبيين كرده و سپس مورد بررسي و نقد قرار مي دهيم و نشان مي دهيم كه انكار مجاز، مهمترين مبناي ادبي در ديدگاه تفسيري ابن تيميه است. ادله ابن تيميه در انكار مجاز را كه عبارت است از: عدم ذكر مجاز در كلام صحابه و تابعين و علماي سلف، عدم تعريف جامع و مانع از مجاز، انكار وضع لغات و ادعاي توقيفي بودن زبان، عدم وجود علامت صحيح براي تشخيص حقيقت و مجاز و انكار استعمالات مجازي را بررسي و نقد مي نماييم. سپس، ديگر مباني ادبي ابن تيميه در تفسير را كه شامل: تاكيد ناپذيري مجاز، تغاير لازمه عطف، انكار افاده نفي ابدي براي «لن» ، عدم بكارگيري حروف به جاي يكديگر و تحريف اصطلاحات و ضرب المثل ها را گزارش و نقد مي نماييم.