بررسي سازگاري و پايداري ارقام منوژرم چغندرقند با استفاده از روش هاي ناپارامتري

توسعه و گسترش ژنوتيپ هايي كه داراي سازگاري بالايي به دامنه هاي وسيعي از محيط ها باشند، يكي از مهم ترين اهداف اصلاح نباتات در به نژادي گياهان است. در اين تحقيق، اثر متقابل ژنوتيپ × محيط و پايداري واريته ها از نظر صفات مختلف در چهار رقم منوژرم چغندر قند، شامل شيرين، زرقان، لاتيتيا و هيبريد 7112 در پنج منطقه مهم حوزه چغندر كاري كارخانه قند بيستون شامل كنگاور، صحنه، دينور، چم چمال و روانسر در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار به مدت سه سال ( 1387 - 1385 ) مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثرات اصلي ژنوتيپ، محيط و اثر متقابل ژنوتيپ × محيط براي صفات عملكرد ريشه، عيارقند و عملكرد شكر معني دار شد. بر مبناي آماره هاي NPi (، هيبريد 7112 براي صفات عملكرد ريشه و عملكرد شكر، پايدارترين و رقم لاتيتيا ناپايدارترين NPi ( و 4) 1 ،)Si ) 6 ،)Si ) 3 ،)Si ) 2 ،)Si ) ناپارامتري 1) ژنوتيپ بود. بر مبناي اين پارامترها ژنوتيپ لاتيتيا ناپايدارترين رقم بود اما بالاترين ميانگين عملكرد را داشت. از طرفي براي صفت عيار قند، ژنوتيپ لاتيتيا پايدارترين رقم با عملكرد بالا بود.