تاثير تراكم بوته و تعداد و مراحل وجين علف هاي هرز بر عملكرد دانه ذرت (. Zea mays L ) و وزن خشك علف هاي هرز در كرمان

به منظور بررسي تاثير تراكم بوته هاي ذرت و تعداد و مراحل وجين علف هاي هرز بر وزن خشك اين علف ها و عملكرد دانه ذرت، آزمايشي در سال 1390 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شهيد باهنر كرمان به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. تيمار وجين علف هاي هرز شامل تعداد و زمان مراحل وجين بود، كه در سطوح W1 چهار مرحله وجين) 2، 4، 6 و 8 هفته پس از كاشت([، W2 ] سه مرحله وجين ( 2، 4 و 8 هفته پس از كاشت) [، W3 ]دو مرحله وجين) 4 و 8 هفته پس از كاشت ([ و W4 ) عدم وجين علف هاي هرز در طول فصل رشد( تدوين و اجرا گرديد. رقم هاي مورد آزمايش، سينگل كراس 704 ) V 1 ( و ماكسيما ) V 2 ( از گروه FAO580 بودند؛ كه تحت دو تراكم D1) 70000 ) و 90000 ( D2 ) بوته در هكتار كشت شدند. در اين بررسي صفت هائي چون عمل كرد دانه، سطح برگ، وزن خشك برگ، وزن خشك ساقه، وزن خشك كل ذرت و هم چنين وزن خشك علف هاي هرز اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد كه تنها تيمار عدم وجين علف هاي هرز در طول فصل رشد باعث كاهش معني دار عمل كرد دانه شد؛ و تيمارهاي ديگر تفاوت معني داري با هم نداشتند. بنابراين مي توان گفت كه استفاده از تيمار 3W براي كنترل علف هاي هرز در كرمان مي تواند موثر و اقتصادي باشد. سطح برگ، وزن خشك ساقه و برگ و هم چنين وزن خشك كل ذرت با افزايش مدت زمان تداخل علف هاي هرز كاهش پيدا كردند. تراكم نيز تاثير معني داري بر صفت هاي موردبررسي داشت. افزايش تراكم باعث كاهش وزن خشك علف هاي هرز و هم چنين وزن خشك برگ، ساقه و وزن خشك كل ذرت شد. عمل كرد دانه با افزايش تراكم افزايش پيدا كرد. سطح برگ و هم چنين عمل كرد دانه در رقم ماكسيما نسبت به سينگل كراس 704 بيش تر بود. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت كه افزايش تراكم، در بهبود توانايي رقابت ذرت با علف هاي هرز موثر است؛ و عمل كرد دانه ذرت را افزايش مي دهد.