تاثير تنش شوري در مراحل مختلف رشد بر برخي صفات مورفوفيزيولوژيكي دو رقم برنج در شرايط گلخانه

به منظور بررسي اثرات تنش شوري در مراحل مختلف رشد بر صفات مورفو فيزيولوژيكي برنج، آزمايش گلخانه اي به صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي در سه تكرار با دو رقم ديلم و PSBRC88 در كرت هاي اصلي و سه سطح شوري 0، 6 و 12 دسي زيمنس بر متر در سه مرحله رشدي رويشي، ساقه دهي وگلدهي در كرتهاي فرعي به صورت فاكتوريل اجرا شد. اعمال تيمار شوري در هر مرحله به مدت بيست روز در محلول غذايي يوشيدا انجام گرفت. نتايج نشان داد سطح و وزن خشك برگ وكل با افزايش شوري در مراحل مختلف رشدي كاهش يافت. غلظت يون پتاسيم برگ با افزايش سطح شوري كاهش ، ولي غلظت يون سديم برگ افزايش نشان داد. مقدار عدد كلروفيل متر، محتوي آب نسبي، هدايت روزنه اي و سرعت فتوسنتزي نيز كاهش يافت. ميزان كاهش در مرحله گلدهي بيشتر از مراحل رشد رويشي و ساقه دهي بود. بيشترين كاهش توليد ماده خشك در هرمرحله رشدي درتنش شوري 12 دسي زيمنس بر متربود.آب شور با هدايت الكتريكي 12 دسي زيمنس بر متر سبب كاهش رشد سطح برگ ، وزن خشك كل ، هدايت روزنه اي و سرعت فتوسنتزي به ميزان 12 ، 25 ، 48 و 55 درصد در مرحله گلدهي شد.