بررسي تاثير تنش شوري بر پتانسيل اسمزي ، ميزان غلظت قندها و پروتئين هاي محلول در ژنوتيپ هاي مختلف برنج در مرحله گياهچه اي

برنج يكي از گونه هاي نسبتاً حساس به تنش شوري است كه از نظر تحمل يا حساسيت به تنش شوري، تنوع ژنت كيي زيادي در مخزن ژنت كيي انواع زراعي آن نيز ديده مي شود. به منظور بررسي تغ ييرات غلظت قندها و پروتئين هاي محلول در محيط آبكشت، آزمايشي در سال 86 – 1385 در شرايط گلخانه اي در پژوهشكده بيوتكنولوژي كشاورزي ايران انجام شد. تيمار شوري در دو سطح محلول عادي يوشيدا و يا حاوي 100 ميلي مولار كلريد سديم ( EC=12dS m-1 .) در مرحله شش برگي به مدت يك هفته اعمال شد، و نمونه گيري طي اين مدت در فواصل زماني )صفر ، 4، 12 ، 24 ، 48،96 و 168 ساعت( پس از اعمال تيمار، از پهنك برگ شششم غلاف به عمل آمد وغلظت قندها و پروتئين ها پس از استخراج توسط دستگاه اسپكتروفوتومتر اندازه گيري شدند. در اين آزمايش غلظت قندهاي محلول در رقم خارجي متحمل به شوري IR651( ( طي دوره اعمال تنش به شكل بسيار معني داري افزايش پيدا كرد، حال آنكه در ساير ارقام ايراني و رقم حساس به شوري ) )IR29 غلظت قندها تحت تيمار تنش عدم تغيير و يا كاهش را نشان داد. از طرفي تغيير معني داري در غلظت پروتئين هاي محلول در هيچ يك از ارقام تحت تيمار تنشي مشاهده نشد هر چند كه در رقم متحمل به شوري به خلاف ساير ارقام غلظت پروتئين ها افزايش پيدا كرد. از اين رو كاهش پتانسيل اسمزي تا 43 / 1- مگاپاسكال در رقم متحمل را مي توان به توان بالاي اين رقم در سنتز تركيبات سازگار جهت تنظيم اسمزي به منظور جلوگيري از پسابيدگي نسبت داد.