تاثير شكل هاي سوسپانسيوني و دانه اي كودهاي حاوي فسفات بر فسفر ، آهن و روي قابل جذب خاك

براي مقايسه كارآيي كودهاي فسفات دار مايع و جامد بر افزايش فسفر قابل جذب براي گياه، آزمايشي بر روي دو خاك آهكي انجام شد. به نمونه هاي خاك، دانه اي از كود حاوي فسفات و يا به همان مقدار سوسپانسيون كود افزوده گرديد. هم چنين به منظور ارزيابي اثر اسيدي كردن سوسپانسيون بر افزايش قابليت جذب فسفر، در تيمار ديگري اسيد سولفوريك نيز به سوسپانسيون اضافه گرديد. پس از گذشت 14 ، 36 و 165 روز فسفر قابل جذب اندازه گيري شد. كود سوسپانسيون اسيدي در خاك شماره يك، پس از گذشت 14 روز فسفر قابل جذب را در حدود 30 درصد بيش تر از تيمار دانه اي افزايش داد؛ ولي اثربخشي سوسپانسيون بدون اسيد، مشابه كود دانه اي بود. در خاك شماره دو و پس از گذشت 14 روز، تفاوت معني داري ميان اثربخشي كودها مشاهده نشد. پس از 36 روز، فسفر قابل جذب در تيمار كود دانه اي در خاك هاي شماره يك و دو به ترتيب حدود 120 و 40 درصد بيش تر از تيمار سوسپانسيون بود. پس از گذشت 165 روز نيز فسفر قابل جذب خاك هاي شماره يك و دو كه كود دانه اي دريافت كرده بودند، به ترتيب 450 و 130 درصد نسبت به سوسپانسيون برتري داشت. هم چنين اندازه گيري ها نشان داد كه شكل كود حاوي فسفات تاثير مشخصي بر آهن و روي قابل جذب براي گياه نداشت. به طور كلي نتايج نشان داد در صورتي كه گياه بتواند در مدت زمان كوتاهي پس از مصرف سوسپانسيون، فسفر مورد نياز خود را از خاك جذب نمايد، كود فسفات دار دانه اي با مقدار يك ساني از سوسپانسيون قابل جايگزيني مي باشد. در غير اين صورت به مقادير بيش تري از كود سوسپانسيوني نياز است.