تحليلي بر نقش جاذبه هاي ميراث فرهنگي در توسعه و جذب گردشگري شهري در ايران مركزي (مطالعه موردي: شهر يزد)

گردشگري فرهنگي يا ميراثي، ابزاري از توسعه اقتصادي است كه از طريق جذب بازديدكنندگان از خارج از جامعه ميزبان به­سمت جاذبه هاي تاريخي و ميراثي مقصد، به رشد اقتصادي منجر مي شود. هدف از اين پژوهش، بررسي نقش جاذبه هاي فرهنگي در توسعه گردشگري در شهر يزد است. نوع پژوهش كاربردي و روش بررسي آن توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري شامل 384 گردشگر داخلي در سال 1393 براساس نمونه گيري كوكران است. برايتجزيه و تحليل ميزان اثرگذاري شاخص هاي مختلف در توسعه گردشگري فرهنگي، از مدل تحليل شبكه (ANP) و به­منظور تدوين برنامه ريزي راهبردي، از مدل برنامه ريزيSWOT استفاده شده است. مطابق بررسي هاي آماري، در سال 1390 در حدود 1،244،048 گردشگر وارد استان شده اند كه 92 درصد از آن­ها، يعني در حدود 1،144،524 گردشگر از آثار تاريخي- فرهنگي شهر يزد بازديد كرده اند. 1/43 درصد از اين گردشگران، با اماكن تاريخي و گردشگري اين شهر آشنايي كامل داشته اند كه اين امر، بيانگر تبليغات موثر در اين حوزه است. همچنين يافته هاي تحليلي براساس مدل تحليل شبكه نشان مي دهد شاخص هاي ظرفيت هاي گردشگري فرهنگي با مقدار 124/0 و رضايتمندي گردشگران با 116/0، عامل بسيار مهمي در افزايش رونق گردشگري فرهنگي در شهر يزد است. در اين راستا، امضاي تفاهم نامه همكاري بين استان هاي همجوار، سرمايه گذاري در بخش ميراث مادي فرهنگي،بازسازي و احياي مراكز تاريخي وهمكاري با مراكز دانشگاهي، بيشترين تاثير را در رونق جاذبه هاي گردشگري فرهنگي شهر يزد دارد.