تحليل افتراق فضايي در محله هاي شهر يزد با استفاده از تحليل شبكه و چيدمان فضا

يكي از مباحث مهم در حيطه تخصصي مسائل شهري، سازمان فضايي شهر و افتراق ها و جدايي گزيني هاي فضايي در آن است. به طوركلي، ساختار فضايي شهر تا حد زيادي تعيين كننده عملكرد آن است و تاثير زيادي بر دسترسي، پايداري زيست محيطي، اقتصاد، رفاه، عدالت اجتماعي، سرمايه اجتماعي و نوآوري فرهنگي دارد.يكي از عوامل تاثيرگذار بر چگونگي شكل گيري اين ساختار، نحوه توزيع و سطح سرويس خدمات شهري و رابطه متقابل آن با شبكه راه هاي شهري است؛ به طوري كه توزيع نامتناسب هزينه ها و ايجاد زيرساخت هاي شهري به ارائه خدمات و تسهيلات شهري، به سطوح افتراق هاي فضايي به ويژه پراكنده رويي در شهر دامن مي زند. در شهر يزد، با گسترش افقي 15 برابري در سال هاي 1345- 1385 و رشد جمعيت 6/4 برابري در همين دوره، شاهد ازهم گسيختگي زيادي در سازمان فضايي شهري بوده ايم. در اين راستا هدف از اين پژوهش، تبيين افتراق هاي فضايي در شهر يزد، مبتني بر پراكنش خدمات عمومي و ساختار فضايي شبكه راه هاي شهري با استفاده از تحليل شبكه و چيدمان فضاست. مقايسه اين دو تحليل، نشانگر ساختار فضايي منسجم در مناطق مركزي، همراه با سطح خدمات رساني مناسب شهري است. همچنين تحليل خوشه بندي امتيازهاي فضايي با استفاده از آماره گتيس- آرد جي، نشان دهنده تمركز مناطق با امتياز بالا در فضاهاي مياني در امتداد شمال به جنوب شهر است و با فاصله گرفتن از آن ها، تمركز فضاها با امتياز پايين شكل مي گيرد.