بررسي و تفسير ساختارهاي زير سطحي تنگه هرمز با استفاده از داده هاي ژئوفيزيك لرزه اي و داده هاي حفاري

هدف اصلي اين مطالعه بررسي و تحليل ساختاري با استفاده ازداده هاي ژئوفيزيكي زيرسطحي تنگه هرمز است. بخش عمده اي از اين ارزيابي، تفسير لرزه اي 75 خط برداشت شده PC2000 توسط شركت نفت فلات قاره است كه علاوه بر تفسير افق هاي لازم، براي درك تكامل چينه شناختي-ساختاري منطقه نيز از آنها استفاده شده است. منطقه مورد مطالعه در جنوب ايران و در تنگه هرمز واقع شده است. با توجه به پوشيده بودن منطقه توسط دريا، امكان بررسي مستقيم ساختار هاي موجود وجود ندارد. براين-اساس، با استفاده از داده هاي لرزه نگاري دوبُعدي و اطلاعات حاصل ازحفاري هاي عميق در تنگه هرمز (هشت حلقه چاه) و نرم افزار پترل، به تحليل زمين ساختي منطقه پرداخته شده است. نتايج حاصل نشان داده است كه در بخش هايي از منطقه صعود دياپيرها با پديده فروسازش و پس از رسوب گذاري اندكي روباره بر روي سري هرمز، آغاز شده و در بخش هاي ديگر اين صعود تحت تاثير فعال شدن مجدد گسل هاي پي سنگي در زمان مزوزوئيك و سنوزوئيك با نيروي شناوري بوده است. دو مرحله رشد فعال و غيرفعال براي رشد ساختارهاي مرتبط با دياپيرهاي منطقه شناخته شده است. همچنين تشكيل ساختارهاي مرتبط با حركت روبه بالاي نمك هرمز مي تواند با حضورگسل هاي عميق با امتداد شمالشرق‐جنوب غرب توجيه گردد. تمركز بيشتر اين گسل ها در ايالت هرمز شرقي است كه با توجه به تاثير كوهزايي عمان و زاگرس، پيچيدگي ساختاري اين بخش از منطقه قابل توجيه است. بيشتر گسل هاي زير سطح ناپيوستگي ميوسن مياني از نوع معكوس و رانده هستند. گسل هاي شعاعي نرمال در همه سطوح بالاي دياپيرها غالب هستند. شعاع تاثير دياپيرهاي منفرد تقريباً دو برابر قطرشان است. همچنين مشخص گرديد چين هاي اين بخش از زاگرس كوتاه تر و پهن تر از بخش هاي شمال باختري مي باشند، به طوري كه طول موج چين ها حدود 23 برابر دامنه شان است. طي بررسي و اندازه گيري زاويه بين يالي 39 چين در تنگه هرمز مشخص گرديد كه 56/2 درصد چين ها از نوع باز و 43/97 درصد از نوع چين هاي ملايم هستند.