ارتقاء سطح تعهد سازماني در سازمان‌هاي مردم نهاد: تبيين نقش راهبرديِ رضايت شغلي از طريق مدل معادلات ساختاري

The promotion of organizational commitment in NGOs: explaining the role of occupational satisfaction using structural equation model

هدف از اين پژوهش بررسي و تبيين تاثير رضايت شغلي بر تعهد سازماني كاركنان صنايع نساجي جمعيت هلال احمر جمهوري اسلامي ايران مي باشد. روش تحقيق حاضر توصيفي پيمايشي و ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه است. پايايي سوالات با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ تعيين شد و روايي پرسشنامه ها بوسيله خبرگان مديريت منابع انساني و رفتار سازماني مورد تائيد قرار گرفت. هم چنين بر اساس نتايج، مسير ارتباط متغيرهاي اين پژوهش تائيد و نتايج پژوهش با استفاده از روش آماري مدل سازي معادلات ساختاري تحليل شد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه ميان كاركنان جمعيت هلال احمر جمهوري اسلامي ايران رضايت شغلي پيش بيني كننده معني داري براي تعهد سازماني كاركنان و ابعاد آن است. امروزه سازمان ها براي بهبود عملكرد و اثربخشي نيازمند به كاركنان متعهد هستند تا به اهداف خود در جهت رشد و بهره وري برسند، از اين رو بايد حركت و توجه بيشتر به سمت رضايت شغلي بيشتر در كاركنان از وظايف اصلي سازمان ها باشد.

This study primarily aims to explain the effects of occupational satisfaction on organizational commitment. It is based on a survey conducted among the employees of Red Crescent of the Islamic Republic of Iran. The study also employs Structural Equation Model (SEM). The underlying conclusion of the present analysis refers to the fact that occupational satisfaction accounts for a critical predictor of organizational commitment. Furthermore, it is important to emphasize the fact that the contemporary organizations are required committed employees in order to improve their productivity and to approach their organizational goals. Accordingly, the organizations need to pay more attention to promoting the employees’ occupational satisfaction.