كاربرد چاپگر سه‌بعدي در بازسازي اشياي تاريخي شيشه‌اي

Using Three Dimensional Printer for Reconstruction of Historic Glass Objects

به‌دلیل مشكلات بازسازی بخش كمبود اشیای تاریخی شیشه‌ای در مرمت كه در سه بخش: قالب‌گیری، دوغاب‌ریزی و شكل‌دهی قسمت بازسازی وجود دارد، تحقیق حاضر درپی یافتن مسیری برای حل مشكلات مذكور برآمده است. سؤال تحقیق به این شرح است: امكانات بازسازی قسمت كمبود اشیای شیشه‌ای با استفاده از چاپگر سه‌بعدی در ایران چگونه است؟ پژوهش حاضر، كاربردی و از نظر روش، تحلیلی- آزمایشگاهی است؛ و با هدف كلی ارائه روشی كارآ در این روند چاپگر سه‌بعدی را ابزاری با كمترین دخالت و تخریب و همچنین دارای دقت بالا در جزئیات به‌عنوان جایگزین روش‌های مرسوم پیشنهاد داده است. تا پیش از این، كاری متمركز در استفاده از چاپگر سه‌بعدی برای بازسازی اشیای شیشه‌ای تاریخی انجام نشده است ازاین‌رو، پژوهش پیش‌رو دارای ایده‌ای نو است. تصمیم‌گیری در این مورد با بررسی دو روش بازسازی قسمت كمبود با روش رایج و با استفاده از فنّاوری سه‌بعدی انجام شد. روش‌های مقایسه‌شده عبارت‌اند از: روش رایج پركردن كمبود با رزین اپوكسی و روش‌های پیشنهادی بازسازی سه‌بعدی با رزین آكریلیك، پلكسی‌گلاس و پلی‌اتیلن ترفتالات. نخست، نمونه‌هایی با روش‌های پیشنهادی بازسازی شدند و سپس برای دستیابی به روش بهتر به‌صورت آزمایشگاهی آزمون پیرسازی و تست مقاومت به سایش روی نمونه‌ها انجام گرفت. آزمایش‌های صورت‌گرفته نشان داد كه رزین آكریلیك به روش چاپگر سه‌بعدی جایگزین مناسبی برای بازسازی قسمت كمبود اشیای شیشه‌ای است و پلكسی‌گلاس با روش كاهشی سه‌بعدی (لیزر و CNC) نیز، نتیجه‌ای مطلوب دارد.

Three-dimensional tools are widely used for various purposes, particularly Three- dimensional printers which play a great role in simplification and acceleration of phases in production process for various fields ranging from medicine to industry. Due to the problems related to the reconstruction of missing parts in restoration of historic glass objects in the methods of molding, casting and formation of reconstructed parts, the present research, aiming to propose an efficient method within this process has suggested 3D printer as a tool with the least intervention and destruction and also high accuracy and as a substitute to the current methods. Research questions are as follows: How is the condition of 3D reconstruction facilities for missing parts of glass objects in Iran? What are the technical and practical advantages and disadvantages of 3D printer in this process? How is the strength and yellowing quality of suggested polymers for reconstruction? The research finalized through verifying both current and 3D technology methods for reconstruction of missing parts.  The compared methods include: filling with Epoxy and also Acrylic resin, Plexiglas and PETE methods as suggestions. Samples were tested for yellowing and Pin on disk. The results showed that Acrylic resin in 3D printer is a proper substitute for reconstruction of the missing parts of glass objects, and Plexiglas using 3D technology method (laser and CNC) is also ranked as the second.