طراحي هوشمند: طرح و بررسي ديدگاه اليوت سوبر

Intelligent Design: Describing and Criticizing Elliott Sober’s View Point

طراحی هوشمند به عنوان یك جنبش اجتماعی با انتقادهای فیلیپ جانسون به طبیعت‌گرایی و داروینیسم و همراهی او با افرادی همچون مایر، دمبسكی و بیهی و حمایت فیلسوفانی همچون پلنتینگا، مورلند و كریگ در دهۀ آخر قرن بیستم شكل گرفت. در نگاه آنان طراحی هوشمند یك برنامۀ پژوهش علمی با مشاركت دانشگاهیان است كه نشان خواهد داد بر عالم یك طراحی هوشمند حاكم است. سوبر به عنوان یكی از منتقدان طراحی هوشمند معتقد است كه طرفداران ایدۀ طراحی هوشمند گرفتار تطبیق‌های ناقص در مورد پدیده‌ها هستند. از نظر او طراحی هوشمند شرط آزمون‌پذیری را ندارد و در نتیجه قابل ورود به عرصۀ علمی و تحقیقاتی نیست. در این مقاله نشان داده شده كه اولاً تصویر او از آزمون‌پذیری كامل نیست. ثانیاً طراحی هوشمند، می‌تواند، با ملاحظاتی، همان معیار سوبر را نیز تأمین كند. اساس اِشكال او ناشی از تصور نادرستی است كه از وجود یك طراح هوشمند فراطبیعی دارد. نقد نخست این مقاله را می‌توان، علاوه بر یك تقریر قیاسی معتبر از كبرای برهان نظم، انتقادی بر طبیعت‌گرایی روش‌شناختی نیز در نظر گرفت.

Intelligent Design (ID) is an attempt to defend the idea that the order of nature bears marks of its Creator. This image of the concept has a historical root in ancient Greek philosophy. ID argues that science and theology support each other, when they are rightly understood. Under the influence of investigations of modern sciences –especially biology and cosmology- ID became the most serious battle in contemporary debates between theists and atheists. In this article, after an introduction for describing ID in general, Sober’s view point on the subject is described and criticized. Sober’s main claim is that ID is not testable and so should be rejected from scientific enterprise. In this article, we show that (1) his notion of testability is not complete and (2) ID can satisfy the testability criterion with some considerations. Soberʹs critics mainly underlie his notion of designer (divine) intervention in nature. The first response of this article is not only a deductive proof for ID, but also a critique of methodological naturalism.