اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پرخاشگري دانش‌آموزان دختر دبيرستان شهركرد

The Effectiveness of the Acceptance and Commitment Based Treatment on Female High School Students’ Aggression in Shahrekord City

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پرخاشگري دانش‌آموزان دختر دبيرستان شهركرد (95-1394) است. روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل و روش نمونهگيري خوشهاي چند مرحلهاي است. در مرحله اول از بين نواحي دوگانه آموزش و پرورش شهركرد، ناحيه يك به طور تصادفي انتخاب شد. سپس از بين دبيرستانهاي اين ناحيه نيز دو دبيرستان به شيوه تصادفي انتخاب شدند. با انتخاب دوكلاس از هر دبيرستان و اجراي پرسشنامه، تعداد60 نفر دانش آموز دختر كه بيشترين نمره را در مقياس پرخاشگري داشتند، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش(30 نفر) و گروه كنترل (30 نفر) قرار گرفتند. آموزش به صورت گروهي در هشت جلسه 90 دقيقه‌اي و هفته‌اي يك بار، بر روي گروه آزمايش انجام شد و همه آزمودني‌ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسشنامه پرخاشگري باس و پري (1992) را تكميل كردند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه گروهي باعث كاهش پرخاشگري و مولفههاي آن (به غير از پرخاشگري كلامي) در دختران بوده است. با توجه به نتايج پژوهش حاضر، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه گروهي در جهت بهبود پرخاشگري دانش آموزان دختر دوره دبيرستان به درمانگران توصيه ميشود.

The aim of the present study is investigating the effectiveness of the acceptance and commitment based treatment on female high school students’ aggression in Shahrekord city in 2015-16. This study is quasi-experimental with pre-test and post-test and a control group and applied sampling method is multi-stage clustering. At the first step, one of two districts of Shahrekord education administration was selected randomly. Then, two high schools were randomly chosen among the high schools in this district. By choosing two classes from each high school and applying a questionnaire, 60 female students who obtained the highest score in aggression scale were chosen and were randomly classified into an experimental group and a control group, each consisted of 30 students. Treatment was carried out on experimental group in eight sessions, each 90 minutes, once a week, and all the participants completed the Buss-Perry (1992) aggression questionnaire before and after the treatment. ANCOVA was used to analyze the data. Findings show that group acceptance and commitment based treatment results in reducing aggression and its components (except verbal aggression) among girls. Regarding the present research findings, group acceptance and commitment based treatment is recommended to the therapists in order to improve the female high school students’ behavior and reducing aggression.