پديد آورندگان :
دشتي، سعيد نويسنده دانشجوي دكتري آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد، يزد، ايران , , فردمال، جواد نويسنده دانشكده بهداشت ,مركز تحقيقات مدلسازي بيماريهاي غيرواگير,دانشگاه علوم پزشكي همدان,همدان ,ايران Faradmal, javad , سهيلي زاد، مختار نويسنده كارشناسي ارشد آموزش بهداشت، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي همدان، همدان، ايران , , شهرآبادي، رضا نويسنده دانشجوي دكتري آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت، بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي تهران، تهران، ايران , , صالحي نيا، حميد نويسنده دانشگاه علوم پزشكي تهران,ايران Salehiniya, Hamid
چكيده فارسي :
مقدمه: فرسودگي شغلي سندرمي است كه شامل خستگي هيجاني، مسخ شخصيت و كاهش احساس كفايت شخصي بوده و يكي از علل مهم كاهش عملكرد شغلي است. اين سندرم در مشاغلي كه در برخورد مستقيم با مردم هستند بيشتر از ساير حرفه ها ممكن است مشاهده شود. اين پژوهش به منظور بررسي ابعاد مختلف فرسودگي شغلي در كاركنان مراكز بهداشتي درماني شهر ستان همدان انجام گرفته است.
روش كار: مطالعه توصيفي _تحليلي به صورت سر شماري، روي 278 نفر از پرسنل شاغل در مراكز بهداشتي درماني همدان با استفاده از پرسشنامه‌هاي جمعيت شناختي و فرسودگي شغلي مازلاك مورد ارزيابي قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: در اين مطالعه، ميانگين نمره خستگي هيجاني 21.44، مسخ شخصيت 4.71 و كفايت شخصي 32.17 بود. ميزان خستگي هيجاني با مسخ شخصيت و ميزان كفايت شخصي با خستگي هيجاني رابطه معني داري داشت (0.001?p). فرسودگي شغلي با ويژگي‌هاي دموگرافيك شامل سن، جنس، وضعيت تاهل، سطح تحصيلات، رشته تحصيلي، سابقه كاري، وضعيت مسكن، وضعيت استخدامي و ميزان درآمد رابطه معناداري نداشت ( P > 0.05).
نتيجه گيري: با توجه به فراواني بالاي فرسودگي شغلي (55.7 درصد) در بين پرسنل و با توجه به تاثير فرسودگي شغلي در عملكرد شغلي، خانوادگي و فردي و نيز اثر آن بر غيبت از كار و بازنشستگي زود هنگام، كاهش عوامل تنش‌زا و افزايش رضايت كاري، از طريق بهبود شرايط محيط كار در مراكز بهداشتي درماني مي بايست مورد توجه و همت بيشتر مسيولان قرار گيرد.
