ميزان اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اخلاق اسلامي بر بهبود رفتار سازماني مديران (مطالعه موردي: مجموعه نيروي انتظامي استان چهارمحال و بختياري)

The evalution of effevtiveness of Islamic moral skills on Organizational behavior improvement of managers (Case study: police officiers of Chaharmahal and Bakhtiari province)

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي دوره‌هاي آموزش مهارت‌هاي اخلاق اسلامي ويژه مديران سازماني و از طريق ايجاد ارتباط ميان متغيرهاي رضايتمندي، يادگيري (سطح ادراكات) و بهبود رفتار صورت گرفته است. روش پژوهش، توصيفي -همبستگي و براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار استنباطي شامل آزمون همبستگي پيرسن و اسپيرمن استفاده شده است. ابزار اندازه‌گيري در اين پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته با روايي و پايايي مورد قبول و در سه محور رضايتمندي، يادگيري و بهبود رفتار است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه مديران نيروي انتظامي استان چهارمحال و بختياري تشكيل مي‌دهند كه 56 نفر از آنها به شيوه تصادفي انتخاب شدند و در 2 دوره 4 ساعته برنامه آموزش گروهي در بازه زماني 6 ماهه شركت كردند. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه دوره آموزشي فوق، رضايت فراگيران را در پي داشته و نقش عمده‌اي در ارتقا سطح معلومات آنها داشته است. همچنين ميان رضايتمندي مديران و ارتقا معلومات ايشان و بهبود رفتار سازماني مديران آموزش‌ديده، رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.

The purpose of the present study is to evulate effevtiveness of Islamic moral skills on organizational behavior improvement of organizational managers. This study was done by making connection amoung variables: happiness, learning (The level of perceptions) and behavior improvement. The study manner was descriptive- correlation. In order to analyze data, the inferential statistics were used suach as Pearson and Spearman correlation tests. The measuring tools were made researcher questionnaire. The validity of the questionnaire was acceptable. The questionnaire was created via three levels: Happiness, Learning and behavior improvement. The statistics population of this paper was all managers of the police of Chaharmahal and Bakhtiari province and 56 persons were selected from them by using random sampelling. They participated in two courses of group training schedule in 6 month period and each course was 4 hours. The results show that the aforementioned training course provided learners satisfaction and increased knowledge level of the learners. In addition, there was a meaningful relation between satisfaction and knowledge improvement of the managers and organizational behavior improvement of the managers