راهبرهاي پليس محله‌محور و تأمين امنيت در پرتو موازين حقوق بشر

زمينه و هدف: كنترل جرم و تأمين امنيت به‌عنوان يكي از دغدغه‌هاي اصلي دولت‌مردان و نهادهاي رسمي نظام عدالت كيفري است. محدوديت منابع و امكانات مراجع رسمي، انديشه بهره‌مندي از ظرفيت‌هاي جامعه و نهادهاي غير رسمي را مطرح كرده است. پليس محله‌محور با رويكرد جامعوي در يك چارچوب مبتني بر تعامل خلاق با شهروندان مي‌تواند به حل مسائل و مشكلات جامعه معاصر درخصوص بي‌نظمي‌هاي اجتماعي، فرهنگي و سياسي، كمك ويژه‌اي كند و در موضوعاتي مانند پيشگيري از جرم و كنترل آن موفقيت‌هاي بيشتري كسب كند. روش‌‌شناسي: در اين پژوهش كه از نظر هدف كاربردي است، نگارندگان به‌شيوه توصيفي تحليلي با استفاده از منابع مكتوب سعي كرده‌اند با تشريح راهبردهاي امنيت محله‌محور در رويكرد جامعوي پليس، هم‌سويي آن با معيارهاي حقوق بشري را ارزيابي كنند. يافته‌ها: در راهبردهاي پليس جامعه‌محور ثبات و نظم از پايداري بيشتري برخوردار بوده و از اين طريق احساس همدلي بين شهروندان و پليس افزايش  خواهد  يافت؛ بنابراين در اين رويكرد تأمين امنيت بر پايه مشاركت بخش‌هاي مختلف جامعه داراي وجهه حقوق بشري است كه بر نيازها و دغدغه‌هاي‌هاي اصلي شهروندان تأكيد دارد؛ به‌نحوي‌كه مي‌توان سياست‌هاي تماميت‌خواه را تقليل داده و به استقرار امنيت در چهارچوب اسناد حقوق بشري دست يافت؛ امنيتي كه نه‌تنها اولويت‌هاي جامعه، بلكه دغدغه‌هاي فردي شهروندان و نيازهاي پايه‌اي آنها را نيز مدنظر قرار خواهد داد. نتيجه‌گيري: پرهيز از رويكردهاي صرفاً امنيت‌گرا و دوري جستن از قضاوت‌هاي عجولانه و يك‌سويه نسبت به شهروندان، زمينه‌ساز ايجاد امنيت مستمر است كه با سهيم‌كردن آنان در طراحي و اجراي برنامه‌هاي پيشگيري از جرم ميسر مي‌شود و لازمه اين امر ايجاد اعتماد دو‌سويه بين پليس و مردم و فراهم ‌آوردن بسترهاي اجرايي و تقنيني و حذف موانع ساختاري در پليس و نهادهاي جامعوي است.