بررسي الگوي پروتئوم محور جنين گندم (aestivum Triticum ) تحت تنش خشكي در دو رقم حساس و متحمل به خشكي طي فاز دوم جوانه زني

تنش خشكی از عوامل نامساعد محیطی است كه رشد گیاهان زراعی را به ویژه در مراحل اولیه جوانه زنی تحت تاثیر قرار میدهد. جوانه زنی بذر فرآیندی پیچیده است كه شامل سه فاز مهم است كه در مرحلۀ پیش از خروج ریشه چه (فاز دوم جوانه زنی) تغییرات بسیاری از نظر پروتئینی به ویژه در ناحیۀ محورجنین كه بخش زندة بذر است، اتفاق میافتد. این مطالعه برای فهم تاثیر تنش خشكی بر الگوی پروتئینی در فاز دوم جوانهزنی انجام شد. اثر تنش خشكی (پتانسیل آب 12 -بار) بر الگوی پروتئینی محورجنین دو رقم گندم متحمل و حساس (به ترتیب ارقام سرداری و قدس) در سه تكرار به صورت فاكتوریل و در قالب طرح بلوك كامل تصادفی ارزیابی گردید. تنش خشكی سبب كاهش درصد جوانهزنی 50 درصدی در پتانسیل آب 12 - بار نسبت به تیمار شاهد شد. طی تجزیه ژل های الكتروفورزی دوبعدی در محورجنین گندم 1000 لكه تكرارپذیر مشاهده شد كه 25 لكه در سطح 5 درصد در بین تیمارها تفاوت معنیداری را نشان دادند. در مقایسه رقم متحمل نسبت با حساس در 25 لكه معنیدار، تعداد 10 و 13 لكه در شرایط شاهد، 11 و 13 لكه در شرایط تنش، به ترتیب كاهش و افزایش بیان را نشان دادند. از جمله پروتئینهای احتمالی دخیل در جوانهزنی طی تنش میتوان به پروتئینهای شوك حرارتی، بازدارندههای آلفا آمیلازی، پروكسیردوكسینها اشاره كرد. نتایج نشان داد كه فراوانی این پروتئینها تحت تنش خشكی به شدت و مقدار تنش و زمان آبنوشی بستگی دارد.