برهمكنش ذرت - علف هاي هرز به تاريخ هاي مختلف كاشت گياهان پوششي

به منظور بررسي اثر تاريخ­هاي مختلف كاشت گياهان پوششي بر روابط ذرت علف هرز و همچنين عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت (Zea mays L.) رقم سينگل كراس 704 آزمايشي در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه آموزشي-پژوهشي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري در سال زراعي 1390 اجرا شد. تيمار هاي مورد بررسي شامل سه گياه پوششي سويا (Glycine max L.)، شنبليله (Trigonella foenum gracum L.) و لوبيا چشم بلبلي (Vigna unguiculata L.) در دو تاريخ مختلف كاشت (همزمان با گياه ذرت و 21 روز بعد از كاشت گياه ذرت) همراه با دو شاهد (بدون وجين و با وجين) بود. نتايج بدست آمده نشان داد كه كاشت گياهان پوششي سويا در زمان اول و دوم، شنبليله در زمان اول و دوم و لوبيا چشم بلبلي در زمان اول­ و دوم باعث كاهش به ترتيب 96، 93، 83، 68، 91 و 97 درصد زيست توده علف­هاي هرز شدند. همچنين اين گياهان پوششي به ترتيب باعث كاهش 90، 85، 64، 52، 81 و 90 درصد تراكم علف­هاي هرز و 73، 62، 51، 17، 62 و 80 درصد ارتفاع علف هاي هرز در مجموع سه مرحله نمونه­برداري نسبت به تيمار بدون وجين گرديدند. همچنين كمترين عملكرد دانه ذرت با Kg/ h-1 1/5246 مربوط به تيمار شاهد (بدون وجين) و بيشترين عملكرد دانه ذرت Kg/ h-13/11853 و 4/11447 مربوط به تيمار شاهد (با وجين) و زمان دوم كاشت لوبيا چشم بلبلي بود. به طور كلي اين تحقيق نشان داد زراعت گياهان پوششي بقولات همراه با مديريت هاي مناسب مي تواند جايگزين مطلوبي براي روش هاي كنترل شيميايي در كنترل علف هاي هرز باشد كه در نهايت موجب افزايش بهره وري نهاده ها و رسيدن به اهداف كشاورزي پايدار خواهد شد.