درنگي در تفسير آيات بيانگر رابطه تصديقي قرآنبا كتاب هاي آسماني پيشين

An Inquiry into the Verses of Quran Shows the Certified Relationship between Holy Quran and Previous Divine Books

آموزه مصدق بودن قرآن براي كتاب هاي آسماني پيشين در تعداد قابل توجهي از آيات قرآن مطرح شده است. آيا مقصود خداوند از مصدق بودن، ظاهر ابتدايي اين آيات است كه تمام محتواي كتاب هاي آسماني در دست كتابيان عصر نزول را گواهي مي كند؟ يا آنكه اين ظاهر ابتدايي مقصود نيست؟ اگر پاسخ منفي است، چه راه حلي براي كشف مقصود خداوند از اين آيات وجود دارد؟ تفسيرهاي ارايه شده از اين آيات گاه با آيات ديگر قرآن ناسازگار است و برخي ديگر نيز نياز به تكميل دارد. اين مقاله به روش توصيف و تحليل، ديدگاه هاي مختلف در شرح و تفسير اين آيات را بررسيده و با استناد به آيات مرتبط با اين موضوع، مقصود از مصدق بودن قرآن را تاييد في الجمله كتاب هاي آسماني موجود در عصر نزول قرآن مي داند.

The concept of Quran being certified for previous divine books is raised in plenty of verses of the Holy Quran. Does God refer to the basic appearance of these verses that approve the whole concept of the books at the time of revelation by the concept of right? Or this basic appearance is not important? If the answer is no, what remedy is there to discover God`s intention of these verses? The interpretations of these verses are not compatible with other verses of Quran and some other need to be perfected. Using a descriptive-analytic method, this paper seeks to analyze different view in interpretation of these verses and by reference to the verses related to this subject, remarks that the intention of Quran, being right is to confirm the other divine books that are at the time of revelation.