بررسي وضعيت مزارع گندم (Triticum aestivum) مشكوك به مقاومت به علف كش هاي بازدارنده استيل كوآنزيم آ كربوكسيلاز و استولاكتات سينتاز در استان هاي خوزستان و كرمانشاه

به منظور بررسي وضعيت مزارع گندم مشكوك به مقاومت به علف كش هاي بازدارنده استيل كوآنزيم آ كربوكسيلاز و استولاكتات سينتاز در كشور، در سال 1389 تعداد 30 مزرعه از استان خوزستان و 54 مزرعه از استان كرمانشاه مطالعه شد. در اين بررسي بذور يولاف وحشي (Avena ludoviciana Durieu.) مشكوك به مقاومت از اين مزارع جمع آوري و در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي مورد آزمايش قرار گرفت و برخي اطلاعات مهم مديريتي مزارع جمع آوري و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در استان خوزستان حدود 66 درصد توده ها نسبت به علف كش كلودينافوپ پروپارژيل، حدود 14 درصد توده ها نسبت به علف كش مزوسولفورون+ يدوسولفورون و حدود 11 درصد توده ها نيز نسبت به هر دو علف كش مقاوم بودند. در اين استان، در 66 درصد از مزارع استفاده از علف كش هاي با محل عمل متفاوت( توالي رعايت شده بود، ولي در 80 درصد مزارع مورد مطالعه، تناوب زراعي كه از مهمترين توصيه ها براي كاهش جمعيت علف هاي هرز مقاوم به علف كش است، رعايت نشده بود. در استان كرمانشاه وضعيت تناوب زراعي در مزارع بهتر بود و 75 درصد مزارع مورد مطالعه از تناوب زراعي قابل قبولي برخوردار بودند. در اين استان، در 77 درصد از مزارع علف­كش كلودينافوپ پروپارژيل و در تقريبا 45 درصد از مزارع علف كش تري بنورون متيل مصرف شده بود. به طور كلي، به نظر مي رسد علي رغم توصيه هاي خوبي كه در خصوص مديريت مقاومت به علف­كش ها در مزارع گندم شده است، كشاورزان به آن توجه زيادي نداشته اند و و به نظر مي رسد، در صورتي كه اين وضعيت ادامه يابد، مقاومت به علف كش در چند گونه علف هرز باريك برگ پايداري زراعي و اقتصادي توليد گندم در برخي از استان هاي ايران را تهديد خواهد كرد.