ارزيابي چند علف كش در كنترل پنجه مرغي (Cynodon dactylon) و پيچك (Convolvulus arvensis) در يونجه (Medicago sativa) مستقر

به منظور ارزيابي اثر چند علف كش در كنترل علف هاي هرز مزارع يونجه مستقر در منطقه جيرفت، آزمايشي بصورت طرح بلوك هاي تصادفي كامل با 4 تكرار طي دو سال (89-1387) اجرا شد. تيمار هاي آزمايش عبارت بودند از كاربرد علف كش هاي پرسوئيت (ايمازتاپير 10 درصد SL) به ميزان هاي 4/0، 6/0، 8/0 و 1 ليتر در هكتار به همراه يك ليتر سيتوگيت بعلاوه فوكوس (سيكلوكسيديم 10 درصد EC) به ميزان 2 ليتر در هكتار، استامپ (پندي متالين 33 درصد EC) به ميزان 5/2 و 3 ليتر در هكتار، بازاگران (بنتازون 48 درصد SL) به ميزان 3 ليتر در هكتار بعلاوه سيكلوكسيديم به ميزان 2 ليتر در هكتار، سنكور (متري بوزين 70 درصد WP) به ميزان يك كيلو گرم در هكتار، بوترس (توفوردي بي 3/42 درصد EC) به ميزان 2، 5/2، 3 و 5/3 ليتر در هكتار از ماده تجارتي و تيمار شاهد شامل وجين در طول فصل رشد بود. اثر علف كش ها بر كاهش وزن خشك و تراكم علف هاي هرز طي سه چين بررسي شد. نتايج نشان داد تيمار ها اثر معني داري بر كاهش تراكم و وزن خشك علف هاي هرز پنجه مرغي (Cynodon dactylon) و پيچك (Convolvulus arvensis) داشتند. در بين تيمارهاي آزمايش سيكلوكسيديم دو ليتر در هكتار بهترين گزينه در كنترل پنجه مرغي بود، بطوري كه اين تيمار تراكم اين علف هرز را بين 47 تا 64 و وزن خشك آن را بين 47 تا 62 درصد كاهش داد. بهترين تيمار جهت كنترل پيچك علف كش توفوردي بي به ميزان 5/3 ليتر در هكتار از ماده تجارتي بود و توانست تراكم اين علف هرز را بين 38 تا 42 درصد و وزن خشك آن را 36 تا 39 درصد كاهش دهد. بيشترين عملكرد يونجه نيز در حضور تيمارهاي كاربرد ايمازتاپير 8/0 و يك ليتر سيكلوكسيديم در هكتار برداشت شد.