تبييـن اثر استفاده از عقـود مشاركت محـور در بانكـداري بدون ربا در ايـران در دو رژيم ركود و رونق

در اين مطالعه به دنبال پاسخگويي به اين سؤال مي‌باشيم كه با وجود بازار پرنوسان و تأثير ‌پذير از انواع بحران‌ها و تورم، استفاده از تسهيلات مشاركت محور (مشاركت مدني، مشاركت حقوقي، مضاربه) در دوران ركود و رونق چقدر توانسته اقتصاد كشور را به سمت توليد، اشتغال و سرمايه‌گذاري در بخش توليد هدايت كند. براي اين منظور با استفاده از مدل چرخشي و تغيير رژيم ماركوف سوئيچينگ اثر استفاده از تسهيلات مشاركت محور در توليد، اشتغال و سرمايه‌گذاري را بررسي مي‌كنيم. بازه زماني تحقيق از سال 1363 يعني شروع به كار بانكداري بدون ربا در ايران تا سال 1391 مي‌باشد. نتايج تخمين مدل ماركوف براي دوران ركود و رونق نشان مي‌دهد؛ در رژيم دوم يعني دوران رونق و با افزايش استفاده از عقود مشاركت محور؛ نرخ سود حقيقي، سرمايه‌گذاري و توليد افزايش مي‌يابد، اما مسئله مهم در اقتصاد ايران ميزان دوام دوران ركود و رونق مي‌باشد كه طبق نتايج تخمين مدل، ميزان مواجهه اقتصاد با دوران ركود براي بازه زماني مورد بررسي در تحقيق حاضر پانزده دوره در مقابل نُه دوره رونق مي‌باشد كه در نتيجه ريسك استفاده از عقود مشاركت محور را با شرايط موجود افزايش مي‌دهد و از آنجايي كه انتظارات نقش بسيار مهمي در تصميم به سرمايه‌گذاري دارند، هر گونه عدمِِ ثبات اقتصادي مي‌تواند اثر منفي بر سرمايه‌گذاري، توليد و اشتغال داشته باشد كه نتايج تخمين براي دو رژيم گوياي اين مطلب مي‌باشد.