شاخص ها و نشانگرهاي حكمراني خوب در مديريت منابع آب كشاورزي

آب يكي از مهم ترين منابع مورد نياز جامعه بشري است. موضوع چگونگي حفظ اين منبع حياتي و بهره برداري بهينه از آن، يكي از مهم ترين چالش هاي قرن حاضر است. بنابراين آب يكي از منابع مهم در توسعه كشورها و يكي از بزرگترين چالش هاي قرن حاضر بشريت است كه مي تواند سرمنشأ بسياري از تحولات مثبت و منفي جهان قرار گيرد و در واقع تخريب منابع آب به منزله تخريب پايه هاي توسعه خواهد بود. به طور كلي، براي حل مسئله كمبود و يا فقدان آب، بهترين راهكار، تغيير در شيوه مديريت منابع آب به نحوي است كه بخشي از مسئوليت ها از سازمانهاي دولتي به سازمان هاي محلي واگذار شود. از طرفي نيز بحث حكمراني به حيطه هاي مختلفي از جمله بخش آب (با توجه به ويژگي هاي آن قابل تعميم مي باشد؛ بدين صورت كه بحران موجود آب در نتيجه حكمراني نامناسب و نه كمبود خود آب است، بنابراين، نقطه تمركز بايد روي آن باشد كه چه كسي تصميم مي گيرد، چه كسي آن را مصرف مي كند و چگونه از آن حفاظت مي شود. در اين پژوهش كه با استفاده از منابع كتابخانه اي و با روش مروري تدوين شده؛ تلاش دارد ضمن بيان مفاهيم و شاخص هاي حكمراني خوب، نقش شاخص ها و نشانگرهاي حكمراني خوب در جهت تحقق مديريت اثر بخش منابع آب كشاورزي را ارائه نمايد.