بررسي علل و راهكارهاي خشونت در محيط كار پرستاران شاغل در اورژانس بيمارستان هاي منتخب آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهر همدان

مقدمه و هدف: مواجهه با خشونت در محيط كار به عنوان عامل خطري تهديدكننده براي سلامتي كاركنان محسوب مي شود. كاركنان مراكز بهداشتي- درماني به ويژه پرستاران بيشتر از ساير كاركنان در معرض خطر تهديد، خشونت فيزيكي و كلامي قرار مي گيرند. لذا هدف از اين مطالعه بررسي علل و راهكارهاي خشونت در محيط كار پرستاران شاغل در اورژانس بيمارستانهاي منتخب آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهر همدان مي باشد. روش كار: در اين مطالعه كليه پرستاران شاغل در اورژانس بيمارستانهاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي همدان (52نفر) در سال 1391 مورد مطالعه قرار گرفتند .ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد شده مربوط به خشونت محل كار در واحدهاي سلامت، مشتمل بر 4 بخش (اطلاعات جمعيت شناختي، تهديد، خشونت فيزيكي و كلامي) بود كه توسط پرستاران تكميل گرديد. جهت تجزيه و تحليل يافته ها از آزمونهاي آماري توصيفي و تحليلي در نرم افزار SPSS v.16 استفاده شد. نتايج: 96% پرستاران در طول دوره كاري خود مورد خشونت قرار گرفته بودند. خشونت عليه پرستاران مرد بيشتر از پرستاران زن بوده است. همچنين بيشترين عامل خشونت عليه پرستاران، خشونت كلامي بوده و بيشترين علت و عامل محرك بروز خشونت شلوغي و ازدحام در ايستگاه پرستاري بوده است. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد در اين مطالعه ميزان خشونت عليه پرستاران بالا بوده و بيشترين ميزان خشونت عليه پرستاران، خشونت كلامي بوده است. لذا جهت به حداقل رساندن خشونت در محيط بيمارستان بايستي از سوي مسيولان امر، راهبردهاي پيشگرانه مناسب، اجراي مديريت صحيح، اقدامات محافظت كننده مناسب و آموزش همگاني در نظر گرفته شود.