تأثير ميدان الكترومغناطيسي با فركانس پايين بر ساختار بافتي كليه موش صحرايي

The effect of low frequency electromagnetic field on the kidney tissue of rat

زمینه و هدف: در دهه‌های اخیر، با توجه به افزایش استفاده از وسایل مولد میدان‌های الكترومغناطیسی در جوامع مدرن صنعتی، اثرات زیستی این امواج بر رشد و نمو موجودات زنده مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی تغییرات پاتولوژیك ایجادشده توسط میدان الكترومغناطیسی با فركانس پایین بر ساختار بافتی كلیه بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 80 سر موش صحرایی، به‌صورت تصادفی به  4 گروه 20تایی (یك گروه كنترل و 3 گروه آزمایش) تقسیم شدند. گروه كنترل هیچ‌گونه امواجی دریافت نكردند و گروه‌های آزمایش، روزانه به مدت 1، 2 و 3 ماه (هر روز 20 بار و هر بار 15 دقیقه) در معرض میدان الكترومغناطیسی (امواج حاصل از موبایل) قرار گرفتند. در نهایت، پس از اتمام دوره‌های زمانی مورد نظر، موش‌ها وزن‌گیری و سپس تشریح شدند. جهت آزمایش هیستوپاتولوژی، نمونه‌های بافتی مناسب از كلیه، در فرمالین بافردار 10%تثبیت گردید. پس از تهیه برش‌های 5-4 میكرونی از قالب‌ها و انجام رنگ‌آمیزی هماتوكسیلین و ائوزین (H&E)، بافت‌ها به‌وسیله میكروسكوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به كمك آزمون آنالیز واریانس یك‌طرفه و آزمون تعقیبی دانكن تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0 p<در نظرگرفته شد. یافته‌ها: در نتایج حاصل از وزن موش‌ها و وزن كلیه‌ها، اختلاف معنی‌داری در گروه‌های آزمایش نسبت به گروه كنترل مشاهده نشد. آزمایشهای میكروسكوپی گروه‌های آزمایش، بیانگر تغییرات بافتی شامل: هیپرمی ‌عروق كلیه، دژنرسانس و نكروز سلول‌های توبول‌ها و گلومرول‌ها، ارتشاح سلول‌های آماسی و خونریزی در بافت بینابینی بود. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد امواج حاصل از موبایل، به‌صورت طولانی‌مدت بر ساختار بافتی كلیه اثرات مخرب دارد.

Background and Objectives: In recent decades, due to the increasing use of devices generating electromagnetic fields in modern industrial societies, the biological effects of these radiations has been taken into consideration in terms of growth and development of living organisms. The aim of this study was to evaluate pathological changes in the kidney tissue structure induced by low-frequency electromagnetic field. Methods: In this experimental study, 80 rats were randomly divided into 4 groups of 20 each (one control group and 3 experimental groups). The control group did not receive any radiation. The experimental rats were exposed to electromagnetic field (cell phone waves) for 1, 2, and 3 months (20times a day, each time 15min). Finally, at the end of the experimental period, the rats were weighed and dissected. The appropriate tissue samples of the kidney were fixed in buffered formalin 10% for histopathological examinations. After preparing 4-5-μm thick sections, the tissues were stained with haematoxylin and eosin (H&E) and studied by a light microscope. The results were analyzed using one-way ANOVA and Duncan post-hoc tests. The level of significance was considered to be p<0.05. Results: There was no significant difference in the results of body weight and kidney weight between the experimental and control group. Microscopic examinations of the experimental groups were indicative of histological changes, including hyperemia of the kidney vessels, degeneration and necrosis of tubular and glomerular cells, infiltration of inflammatory cells, and hemorrhage in the interstitial tissue. Conclusion: The results of the present study indicated that long-term exposure to cell phone waves has damaging effects on the kidney tissue structure.