تحليل حركات مكاني جمعيت در سكونتگاه‌هاي روستايي (مطالعه موردي: بخش مركزي شهرستان سردشت)

روستا و روستا نشيني در ايران از جايگاه و اهميت بالايي برخوردار است، عدم توجه به فضاهاي روستايي، توان و امكانات توليدي نواحي روستايي و بي توجهي به نيروي انساني پرتوان روستاها، از مشكلات اساسي در دستيابي به توسعه ي روستايي است. اينكه مناطق جغرافيايي مختلف به طور عام و مناطق روستايي به طور خاص چگونه از تغييرات جمعيت تأثير مي پذيرد مستلزم بررسي چندين عامل است. در اين راستا، تشخيص آثار متقابل تغييرات جمعيت بر مناطق روستايي ضروري است. با توجه به تأثير ساختار جمعيت و تحولات آن بر سكونتگاه هاي شهري و روستايي، در اين پژوهش سعي شده است تا تحليل حـركات مكانـي جمعيت در سكونتگاه هاي روستايي مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گيرد. در اين نوشتار تلاش بر آن است كه به اجمال، ضمن مروري بر وضعيت كنوني جمعيت روستايي، تحولات گذشته بررسي شده و علل و عوامل آن مشخص و مورد تدقيق گردد. جامعه آماري اين تحقيق را 169 روستاي بخش مركزي شهرستان سردشت تشكيل مي دهد كه از بين آن ها 32 روستا به عنوان نمونه با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب گرديد. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع پيمايشي مبتني بر روش هاي كمي، آماري و استفاده از مدل هاي علمي است و ابزار تحقيق پرسشنامه در تجزيه و تحليل آمارهاي جمعيتي بوده است. همچنين جهتتعيينعواملتاثيرگذارازآزمون T استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد مهاجرت عمده ترين عامل و تغيير و تحول جمعيت در منطقه مورد نظر بوده است كه اثرات آن به صورت كاهش و تخليه جمعيتي منطقه جلوه گر شده و باعث بروز عدم تعادل در توزيع نقاط روستايي و ميزان جمعيت آنها و همچنين پراكندگي روستاييان به ديگر نقاط بوده است.