تاثير تحولات ملي و بين المللي بر امنيت پشتكوه در دوره غلامرضاخان ( 1307 1280 ش.)

The impact of national and international developments on Poshtkoh security during the period of Gholamrezakhan( 1280-1307 S.H)

غلام رضاخان آخرين والي از سلسله واليان است كه بيش از سه دهه بر لرستان (پيشكوه و پشتكوه) ابتدا با مركزيت خرم آباد و سپس با انتقال مقر حكومت به پشتكوه در سال 1216 ه ق، بر اين مناطق حكومت كردند. در اواخر دوره حكومت واليان، تحولاتي در سطح ملي و بين المللي رخ داد كه بر اين منطقه نيز تاثيراتي بر جاي گذاشت. اين كه چگونه پشتكوه باوجود تحولات و آشوب هاي پس از انقلاب مشروطه و نيز تاثيرات جنگ جهاني اول در اين منطقه به عنوان منطقه اي امن باقي ماند و غلامرضاخان بدون مداخله حكومت مركزي و صرفاً با اتكاي به ايلات و عشاير محلي چگونه توانست هم از مرزهاي ايران حراست نموده و هم امنيت داخلي را برقرار نمايد، مسيله اصلي تحقيق است. روش تحقيق پژوهش حاضر توصيفي – تحليلي با بهره گيري از اسناد و منابع اصلي است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه غلامرضاخان با اتخاذ سياست محافظه كارانه، امنيت داخلي و ثبات مرزي منطقه پشتكوه را حفظ كرد. وي هيچ گاه در مداخلات خود در مسايل ديگر مناطق، جانب احتياط را رها نكرده و همواره باتدبير تا جايي پيش رفت كه نظم و امنيت قلمروش با چالش مواجه نگردد و هرگاه خطر را احساس مي كرد با عقب نشيني از مواضع خود از در صلح درمي آمد. وي با كمك ايلات و عشاير منطقه و بدون كمك حكومت مركزي توانست نيروي نظامي منظمي ايجاد كند كه هم از مرزهاي كشور حفاظت كند و هم امنيت داخلي را تامين نمايد، ولي با قدرت گيري رضاشاه دريافت كه نمي تواند در برابر نظم جديد مقاومت كند و بدون خونريزي قدرت را به حكومت مركزي واگذار كرد و در عراق پناهنده شد.