بررسي علل انجام پزشكي تدافعي و ارائه راهكار كاهش آن از ديدگاه دست ياران تخصصي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 1394

مقدمه: پزشكي تدافعي، تصميم گيري هاي درمان پزشكان است به منظور محدود كردن خطاهاي پزشكي كه مي تواند عواقبي را به لحاظ كيفيت مراقبت افراد و بهره وري از منابع محدود سلامت در پي داشته باشد. هدف از اين مطالعه بررسي علل بروز اين پديده و ارائه راهكارهايي براي كاهش آن از ديدگاه دست ياران تخصصي دانشگاه علوم پزشكي مشهد مي باشد. روش: اين مطالعه توصيفي - تحليلي است كه در بين تمام دست ياران تخصصي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 93 انجام شده است. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود. داده هاي پرسشنامه در نرم افزار spss20 جمع آوري گرديد و با استفاده از آمارهاي توصيفي و تحليلي شامل آزمون هاي كروسكال واليس و من ويتني در سطح معني داري 0.05 و در قسمت سوالات باز با استفاده از تحليل محتوا آناليز شد. يافته ها: بيشترين علت بروز پزشكي تدافعي «براي جلوگيري از مورد دادخواهي قرار گرفتن و اقدام قضايي از طرف بيماران »(2/87%) و كمترين علت انجام دادن پزشكي تدافعي نداشتن بيمه مسئوليت و جلوگيري ريسك از دست رفتن سرمايه پزشك، آموزش تدافعي عمل كردن پزشك در اقدامات درماني – تشخيصي براي بيمار (7/43%) گزارش شده است. شركت كنندگان در اين پژوهش 6 راهكار كلي براي كاهش پزشكي تدافعي ارائه دادند كه شامل: اعمال حمايت هاي قانوني از پزشكان (46.2 درصد)، طب مبتني بر شواهد (19.8 درصد)، ايجاد پايگاه اطلاعاتي داده هاي بيمار (19.8 درصد)، آشناسازي جامعه با مفهوم پزشكي تدافعي (16.5درصد)، تقويت كار گروهي (13.2 درصد) و اصلاح شيوه برخورد با شكايات (9.9 درصد) است. نتيجه گيري: نتايج حاكي است پزشكي تدافعي در دست ياران تخصصي دانشگاه علوم پزشكي مشهد بالا و رايج است، در اين راستا ﻟﺬا ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﺷﻮد آﻣﻮزشﻫﺎي ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ رﻓﻊ اﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪه و هدايت ﺑﻪ سمت ابعاد مثبت آن به ﭘﺰﺷﻜﺎن داده ﺷﻮد. هم چنين رفتارهاي پزشكي تدافعي به طور قابل توجهي با اقدامات كاملا ساده كاهش مي يابند.