سنجش سطح آمادگي بيمارستان هاي دولتي براي استقرار سيستم ناب (مطالعه موردي: بيمارستان هاي دولتي شهر همدان)

مقدمه: در راستاي سياست هاي نظام بهداشت و درمان بسياري از كشورها، مبني بر بهبود مراقبت هاي بهداشتي و درماني، پياده سازي ناب به عنوان راه دست يابي به اين مهم موردتوجه قرارگرفته است اما يك سازمان يك شبه نمي تواند ناب شود و نيازمند فراهم كردن پيش شرط هاي ساختاري است؛ لذا درك عوامل زمينه اي در پياده سازي سيستم ناب در موفقيت و اثربخشي اين سيستم نقش بسزايي دارد. روش پژوهش: پژوهش حاضر، پژوهشي توصيفي است كه به روش مقطعي در نيمه اول سال 1394 در بيمارستان هاي دولتي شهر همدان انجام گرفت. در اين پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته در دو مرحله، جهت گردآوري داده ها استفاده شد. در مرحله اول، جامعه آماري 179 نفر متشكل از؛ سرپرستاران، روسا و مديران واحدهاي باليني و پشتيباني بودند كه به روش تصادفي ساده با استفاده از فرمول كوكران، تعداد 122 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گرديد. در مرحله دوم، پاسخ گويان 10 نفر از خبرگان داراي تحصيلات فوق ليسانس و يا دكتري باسابقه اجرايي حداقل 5 سال در زمينه مديريت بيمارستان بودند. در مرحله اول تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماري SPSS22 و در مرحله دوم رتبه بندي عوامل موثر بر ناب سازي بيمارستاني به روش AHP نرم افزار Expert Choice صورت گرفت. يافته ها: بيمارستان هاي شهر همدان از بعد آموزش و مشاركت كاركنان و همسويي سيستم پاداش و عملكرد با اهداف ناب، در سطح مطلوبي قرار ندارند. هم چنين شناسايي و از بين بردن اتلافات با وزن نسبي 234/0 داراي بيشترين وزن و سيستم پاداش و ارزيابي عملكرد با وزن 032/0، داراي كمترين وزن در ميان هفت عامل آمادگي ناب سازي است. نتيجه گيري: پياده سازي ناب بدون در نظر گرفتن بستر مناسب، در درازمدت منجر به عدم كارايي و اتلاف منابع مي شود. هم چنين توجه به عوامل آمادگي با توجه به حساسيت و نقش بسزاي شناسايي و از بين بردن اتلافات در دست يابي به بهبود عملكرد، از ضروريات است.