تأثير كاهش فراواني نسبي بازخورد و نوع تمرين بر يادگيري برنامه‌ي حركتي تعميم يافته در يك تكليف زمان‌بندي متوالي

مقدمه و هدف: در يادگيري يك مهارت جديد، تمرين بدني تنها روش كسب يك مهارت تازه نيستند و مدل هاي يادگيري مشاهده اي، يادگيري دامنه اي از حركات را تسهيل مي كند. هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي تأثير كاهش فراواني نسبي بازخورد و نوع تمرين مشاهده ايي و تركيبي بر يادگيري زمان‌بندي نسبي است. روش شناسي: بدين منظور 60 دانشجوي دختر غير رشته تربيت بدني كه در سال تحصيلي 89-88 مشغول به تحصيل و فاقد تجربه قبلي در تكليف مورد نظر بودند، از ميان 300 دانشجوي دانشجويي غيرتربيت بدني دانشگاه خوارزمي انتخاب شدند و بر اساس نوع تمرين و نوع بازخورد به طور تصادفي به 4 گروه مشاهده با بازخورد 33 %، مشاهده با بازخورد100%، تركيبي با بازخورد33% و تركيبي با باخورد 100% تقسيم شدند. آزمودني ها يك تكليف زمانبندي متوالي را كه شامل فشردن كليدهاي 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمان‌بندي نسبي بود، انجام دادند. اين پژوهش شامل 2 مرحله اكتساب و يادداري است. در مرحله اكتساب گروه مشاهده ايي با بازخورد 33% و مشاهده اي با بازخورد 100%، 4 بلوك 12 كوششي از الگويي را مشاهده كردند. دو گروه ديگر كه شامل گروه تركيبي با بازخورد 33% و تركيبي با بازخورد 100% بودند در اين مرحله ابتدا 2 بلوك 12 كوششي مشاهده وسپس 2 بلوك 12كوششي تمرين بدني اجرا نمودند. آزمودني ها در مرحله يادداري هر 4 گروه 1 بلوك 12 كوششي از يك تكليف با حفظ زمانبندي نسبي يكسان با مرحله اكتساب اجرا كردند. يافته ها: براي تحليل نتايج از تحليل واريانس يك راهه با اندازه گيري هاي مكرر در مرحله اكتساب و تحليل عاملي دوراهه2× 2 براي بررسي داده‌ها در مرحله يادداري استفاده شد. نتايج در مرحله اكتساب تفاوت معني داري در اثر اصلي بازخورد(P<001/0 ، 868/14= F) و بلوك( P<000/0 ، 265/21= F ) در يادگيري زما‌ن‌بندي نسبي وجود دارد و در مرحله يادداري تفاوت معني‌داري  و در اثر اصلي بازخورد( P<007/0 ، 989/7 =F) و نوع تمرين( P<008/0 ، 495/7= F) در يادگيري زمان‌بندي نسبي وجود دارد بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج تحقيق، تمرين تركيبي موجب افزايش يادگيري زمان‌بندي نسبي و تمرين مشاهده‌اي موجب كاهش يادگيري زمان‌بندي نسبي شد، و در نوع بازخورد، بازخورد 100 % موجب كاهش يادگيري زمان‌بندي نسبي و بازخورد 33 % موجب يادگيري زمان‌بندي نسبي شد.