نقش فن آوري اطلاعات و ارتباطات در فرآيند تصميم‌گيري مديران سازمان‌هاي ورزشي ايران

هدف: بررسي نقش فن آوري اطلاعات و ارتباطات در فرآيند تصميم‌گيري مديران سازمان‌هاي ورزشي ايران است. روش شناسي: روش تحقيق از نوع همبستگي بود. سه پرسشنامه ويژگي‌هاي جمعيت شناختي، ميزان كاربرد ICT در سازمان‌هاي ورزشي و تصميم‌گيري بكار گرفته شد. جامعه آماري، شامل مديران ستادي فدراسيون‌هاي ورزشي در سال 921391 (150N=) و مديران ستادي وزارت ورزش و جوانان (15N=) است. نمونه آماري مديران فدراسيون‌هاي ورزشي (108= n) و مديران ستادي وزارت ورزش و جوانان (14= n) به روش تصادفي ساده انتخاب گرديدند. روايي پرسشنامه‌ها با اعمال نظرات 15 نفر از متخصصان مديريت ورزشي تاييد شد. پايايي پرسشنامه ميزان كاربرد ICT در سازمان‌هاي ورزشي و پرسشنامه تصميم‌گيري به ترتيب (89/0= α) و (93/0= α) بدست آمد. در آزمون فرضيه‌ها و مدل ساختاري از نرم‌افزارهاي SPSS و PLS استفاده گرديد. يافته ها: بين ميزان كاربرد ICT در سازمان‌هاي ورزشي با تصميم‌گيري مديران و رابطه معني داري مشاهده شد. بين تصميم‌گيري براساس جنسيت مديران سازمان‌هاي ورزشي تفاوت معني داري مشاهده شد. بين ضرايب همبستگي ميزان كاربرد ICT در سازمان‌هاي ورزشي با تصميم‌گيري براساس مديران فدراسيون‌هاي ورزشي و مديران ستادي وزارت ورزش و جوانان اختلاف معني داري مشاهده شد. طبق نتايج مدل ساختاري، ميزان كاربرد ICT در سازمان‌هاي ورزشي بر تصميم‌گيري مديران تاثير كمي دارد. بحث: پيشنهاد مي شود مديران ورزشي از ICT به عنوان ابزار كمكي در فرآيند تصميم‌گيري‌هاي سازماني استفاده كنند.