اثر 8 هفته تمرين مقاومتي بر خودكار آمدي عمومي مردان ديابتي

مقدمه و هدف: ميزان آگاهي،گرايش مثبت و تداوم عملكرد مناسب و خودكارآمدي در كنترل بيماري هاي مزمن از جمله ديابت موثر مي‌باشد.در حال حاضر ديابت يكي از مشكلات بهداشتي جهاني است وبا توجه به افزايش روز افزون اين بيماري در كشورمان ايران، هدف پژوهش حاضر تعيين اثر 8 هفته تمرين مقاومتي بر خودكارآمدي عمومي مردان ديابتي بود. روش شناسي: جامعه آماري تحقيق حاضر 30 مرد بزرگسال از مركز انجمن ديابت شهرستان قائم شهر با ميانگين سني 6040 سال تشكيل مي دادند كه 20 نفر براي شركت در تحقيق داوطلب شدند.ازاين تعداد، 12 نفر به طور تصادفي به عنوان نمونه هاي تحقيق در نظر گرفته شدند. اين افراد به مدت 8 هفته، هر هفته 3 روز،هر روز به مدت 60 دقيقه برنامه تمرين مقاومتي فزاينده با شدت 8050 درصد يك تكرار بيشينه شامل 10 ايستگاه(پرس سينه، باز شدن زانو، پروانه اي، خم شدن زانو، كشش دوطرفه به پايين،خم شدن بازو، قايقي نشسته، بلند كردن پاشنه، باز شدن بازو و درازنشست) با زمان فعاليت 6045 ثانيه و زمان استراحت 6030 ثانيه بين ايستگاه ها اجرا كردند . اطلاعات مربوط به خودكارآمدي عمومي اين افراد قبل و بعد از اتمام دوره تمريني توسط مقياس خودكارآمدي عمومي(GSE10) سال(1981) كه حاوي 10 سوال بود بدست آورده شد. براي تحليل داده هااز آزمون t وابسته با استفاده از نرم‌افزارSPSS  نسخه 18 استفاده شد. يافته ها:نتايج نشان داد، 8 هفته تمرين مقاومتي تاثير معناداري بر ميزان خودكارآمدي عمومي مردان ديابتي نداشت(pبحث و نتيجه گيري:يافته هاي اين پژوهش از نقش تمرينات مقاومتي در بهبود خودكارآمدي عمومي مردان ديابتي حمايت نمي كند، ممكن است كوتاه بودن دوره تمريني (8 هفته)مورد استفاده در اين پژوهش يكي از دلايل عدم تاثير اين تمرينات باشد كه تحقيقات بعدي در اين زمينه را مي طلبد.