تاثير سكوت سازماني بر تمايل به ترك خدمت كاركنان به واسطه حمله عاطفي در ميان كاركنان موسسات آموزش عالي غير انتفاعي و غير دولتي شهر مشهد

امروزه يكي از مشكلات رايج سازمان ها، سكوت سازماني است كه با محدود كردن اظهار نظركاركنان، سبب كاهش اثربخشي تصميم گيري هاي سازماني و مانع تحول و توسعه سازماني موثر مي شود. از طرف ديگر مساله ترك خدمت كاركنان موثر و كارآمد و نيروهاي متخصص يكي ديگراز معضلات سازماني است كه براي مديران سازمان هايي كه درپي حفظ، نگهداري، بهبود و بهره وري نيروي انساني خود مي باشند به صورت يك مشكل جدي مطرح بوده و توجه خاصي را مي طلبد. همچنين حمله عاطفي در محل كار نيز از مسايلي است كه در سازمان ها به وجود مي آيد. حمله عاطفي در محل كار يك مجموعه از حمله هاي هيجاني سيستماتيك مي باشد. در سازمان هايي كه حمله عاطفي اتفاق مي افتد، عدم توافق و مخالفت ظاهر مي شود، ناراحتي ايجاد مي شود و كارمندان به دنبال راه فرار هستند. در نتيجه سازمان كاركنان كليدي خود را ازدست مي دهد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير سكوت سازماني بر تمايل به ترك خدمت به واسطه حمله عاطفي مي باشد. جامعه آماري پژوهش، كاركنان موسسات آموزش عالي غير انتفاعي وغير دولتي شهر مشهد مي باشد كه تعداد آن ها 380نفر مي باشد. نمونه آماري نيز شامل 191 نفر مي باشد كه به روش تصادفي طبقه اي انتخاب شده اند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه استفاده گرديد و براي آزمون فرضيات از روش معادلات ساختاري و نرم افزار پي ال اس استفاده شد. يافته هاي حاصل از آزمون فرضيات نشان داد كه سكوت سازماني تاثير مثبتي بر تمايل به ترك خدمت كاركنان دارد. سكوت سازماني نيز بر حمله عاطفي تاثير مثبت دارد. همچنين نتايج نشان داد حمله عاطفي بر تمايل به ترك خدمت كاركنان تاثير مثبت دارد و حمله عاطفي نقش واسطه اي بين سكوت سازماني وتمايل به ترك خدمت ايفا مي كند.