مداخله گري هاي آمريكا د خيزش ها يا انقلابهاي 2011 خاورميانه و سناريوهاي دخالت آمريكا در سوريه

راهپيمايي هاي مردم تونس در ماه هاي پاياني سال 2010 ميلادي كه در اعتراض به نامطلوب بودن شرايط اجتماعي و اقتصادي، وجود فقر و نابرابري، گسترش فساد و بيكاري، نقض گسترده آزادي هاي سياسي و فقدان سازوكار تحقق مردم سالاري بود به سرعت به ساير كشورهاي عربي مانند مصر، ليبي، بحرين و يمن رسيد و به جز بحرين، براندازي ديكتاتورهاي اين كشورها را در پي داشت. هر چند نوع مداخله آمريكا در خيزش هاي هر يك از اين كشورها متفاوت بوده و هدف اساسي آن، انحراف خيزش هايمردمي و حفظ منافع خود در منطقه استراتژيك خاورميانه بود. تلاش براي حفظ حكومت بحرين از طريق سركوب انقلابيون، نفوذ در انقلاب مردم يمن و حفظ ساختار سياسي قبلي و جايگزيني فرد مورد نظر خود به جاي عبدالله صالح، مداخله نظامي در ليبي، جلوگيري از حضور پرقدرت اسلام گرايان در تونس و استفاده از بقاياي رژيم گذشته مصر در ساختار فعلي اين كشور از مهم ترين اقدامات آمريكا در برخورد با انقلاب هاي اخير خاورميانه بوده است. در اين ميان سوريه كه طي دو سال گذشته با ناآرامي و بحران مواجه بوده است، تنها كشور عربي است كه در محور مقاومت عليه رژيم صهيونيستي قرار دارد. نظر به حمايت قاطعانه روسيه و چين از سوريه در شوراي امنيت سازمان ملل متحد، به نظر نمي رسد كه آمريكا بتواند از مداخله گري نظامي در اين كشور استفاده كند. گزينه هاي محتمل مداخله آمريكا در سوريه عبارت خواهند بود از؛ اعطاي كمك هاي مالي و نظامي به مخالفان حكومت بشار اسد، تشديد تحريم هاي اقتصادي عليه اين كشور و حاميانش، دامن زدن به اختلافات مذهبي و حزبي و بالاخره نفوذ در گروه هاي مخالف و شناسايي نيروها و افرادي كه در برنامه هاي آتي به آمريكا كمك كنند.