اثر سطوح تنش خشكي و غلظت هاي هومات پتاسيم بر دو هيبريد ذرت هيبريد 704 و 604

كم آبي از مهم ترين عوامل كاهنده رشد و عملكرد گياهان است كه نور به روز با كاهش منابع آبي بر شدت آن نيز افزوده مي شود. با اين حال با اتخاذ مديريت هايي از جمله انتخاب رقم مناسب و كاربرد مولد تحريك كننده تحمل به كم آبي در گياهان، مي توان اثركم آبي بر گياهان را كاست. اين آزمايش به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف آبياري (آبياري پس از 70، 130 و 180 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير) و كاربرد هومات پتاسيم (شاهد، غلظت 10 و 50 در هزار هومات پتاسيم) در دو هيبريد 604 و 704 در سه تكرار و به صورت اسپليت پلات بود. نتايج اين مطالعه نشان داد كه كاهش آب آبياري، عملكرد دانه را به طور معني داري كاهش داد. به طوري كه سطوح آبياري پس از 130 و 180 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير به ترتيب 6/23 و 6/49 درصد از عملكرد دانه نسبت به سطح آبياري پس از 70 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير كاست. سطوح آبياري كاهش معني داري را در تعداد دانه در بلال و وزن صد دانه باعث شد. كاربرد هومات پتاسيم اثر معني داري بر عملكرد دانه نداشت، ولي تيمار 50 در هزار هومات پتاسيم افزايش معني داري را در سطح برگ زيست توده بوته باعث شد. به نظر مي رسد در هيبريدهاي مورد مطالعه كاهش آب آبياري، از عملكرد دانه كاسته و كاربرد هومات پتاسيم نيز اثري بر عملكرد اقتصادي هيبريدهاي مورد مطالعه ذرت نداشت.