بررسي تاثير دريافت بازخورد بينايي از طريق آئينه در نتايج باز آموزي حسي پس از ترميم اعصاب مدين/ اولنار در اندام فوقاني

Effect of the Mirror Visual Feedback on sensory reeducation outcomes after median/ ulnar nerve repairs

مقدمه و هدف دريافت بازخورد بينايي از طريق آئينه (آئينه درماني) يكي از مداخلات جديدي است كه بر مشاهده حركات دست سالم در آئينه جهت بهبود حركات دست آسيب ديده تمركز مي كند، پايه ي اين روش بر مبناي مفهوم بازنمايي مركزي عضو قطع شده يا آسيب ديده مي باشد. هدف از مطالعه ي حاضر، تعيين تاثير آئينه درماني به عنوان يك روش مكمل در نتايج حاصل از بازآموزي حسي پس از ترميم عصب مدين/ اولنار در اندام فوقاني مي باشد. مواد و روش ها در يك كارآزمايي باليني تصادفي، تعداد 10 بيمار با آسيب عصب مدين/ اولنار (ميانگين سن: 32 سال) از جامعه در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفي با روش Random card در 2 گروه درمان و كنترل مورد بررسي قرار گرفتند. بيماران هر دو گروه كنترل و آئينه درماني، برنامه هاي معمول توانبخشي را 3 جلسه در هفته به مدت 40 دقيقه دريافت كردند. علاوه بر اين بيماران گروه مداخله تكنيك آئينه درماني را روزانه 15 دقيقه و 5 روز در هفته به مدت 8 هفته دريافت نمودند. وضعيت حسي توسط (SWMS) Semmes_ Weinstein Monofilaments و (TPD) Two Points Discrimination و كاركرد حسي توسط تست Stereognosis، قبل (64 هفته بعد از جراحي) و بعد از اتمام مداخلات (12هفته بعد از جراحي) مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها آناليز نهايي بر روي 10 بيمار صورت گرفت. نمرات ابزارهاي ارزيابي SWMS و TPD در هر دو گروه بهبودي معناداري در جلسه پس از درمان نشان داد. تغييرات در نمرات SWMS و TPD و استرگنوزيس در گروه آئينه درماني به مراتب بيشتر از گروه كنترل بود(05/0≥p). نتيجه گيري رويكرد دريافت بازخورد بينايي از طريق آئينه در تركيب با برنامه هاي معمول باز آموزي حسي، سبب بهبودي بيشتري درحس سطحي و تمايز لمسي دست نسبت به گروه كنترل در فاز اول برنامه هاي بازآموزي حسي گرديد كه مي توانست به علت استفاده از پتانسيل نوروپلاستي سيتي مغزي و تحريك نواحي حسيپيكري و شبكه هاي حركتي وتعديل بازسازماندهي مغزي زودهنگام و جلوگيري از تغييرات بيشتر آن باشد.

Background and Aim: The Mirror Visual Feedback (MVF) is a relatively new intervention that focuses on the observation of healthy hand gestures in the mirror to improve damaged hand motion. This approach is based on the concept of central representation of phantom or affected limb. The aim of the present study was to determine the effect of Mirror Therapy as a supplementary approach on Sensory reeducation outcomes after median/ ulnar nerve repair. Materials and Methods: In a randomized controlled trial, 10 patients (mean age 32 years) with repaired median/ulnar nerves were selected from the available community and were randomly assigned using random cards in to intervention and control groups. Both groups received traditional rehabilitation program, three times a week, each time for 40 minute. In addition, intervention group received Mirror Therapy, 15 minutes a day, 5 days a week, for 8 weeks. outcome measures SemmesWeinstein Monofilaments (SWMS) and Two Points Discrimination (TPD) were given to check the status of superficial sensation and Stereognosis for sensory function prior to (46th week after surgery) and after the (12th week after surgery) treatment. Results: The SWMS and TPD scores significantly improved in the post test in both groups; however, Mirror Therapy exhibited significantly greater changes in the SWMS and TPD scores compared with that in control group ( p≤ .o5( Conclusion: The MVF, in combination with traditional sensory reeducation program, produced more improvement in the superficial sensation and sensory function compared with that in the control group in the first phase of sensory reeducation. This may be due to the potential of cerebral neuroplasticity, stimulation of somatosensory areas, and motor network, modulation of cerebral reorganization and also prevention of further changes.