پديد آورندگان :
متين صدر، نادر نويسنده گروه كاردرماني,دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي,تهران,ايران Matin Sadr, Nader , حقگو، حجت اله نويسنده گروه كاردرماني,دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي,تهران,ايران Haghgoo, Hojjat Allah , صمدي، علي نويسنده گروه تحقيقات ناتواني هاي رشدي و هوشي,دانشگاه آلستر,ايرلند شمالي Samadi, Sayyed Ali , رصافياني، مهدي نويسنده مركز تحقيقات توانبخشي اعصاب اطفال,گروه كاردرماني,دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي,تهران,ايران Rassafiani, Mehdi , بخشي، عنايت اله نويسنده دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي,تهران,ايران , , برات نيا، زينب نويسنده ايران Baratneya, Zaynab , عباسيان، اعظم نويسنده ايران Abbasi, Azam , نجاران، نجمه نويسنده ايران Najaran, Nagmeh , جهان مهين، غلام نبي نويسنده ايران Gahanmahin, Golamnabi , موسي پور، الهام نويسنده ايران Mosapour, Elham
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
كودكان داراي اتيسم در نشستن و اشتغال به فعاليت در كلاس مشكل دارند. نشستن بر توپ و بالشتك ممكن است به افزايش اين رفتارهاي كلاسي كمك كنند. در تحقيق حاضر تاثير سه نوع صندلي شامل صندلي معمولي كلاسي، توپ و بالشتكهاي بادي بر روي رفتار كلاسي اين دانش آموزان مورد بررسي قرار گرفت.
مواد و روش ها
تحقيق پيش رو با طراحي مطالعه موردي ABAC، چند مداخله اي در شهر مشهد در سال 1392-1393 انجام شد. در پژوهش حاضر، 15 دانش آموز بين سنين 5 تا 12 سال داراي طيف اتيسم شركت داشتند. رفتار دانش آموزان در سه مرحله توسط دوربين ثبت شد: نشستن روي صندلي معمولي (دوره مبنايي) در طي مرحله A، نشستن روي بالشتك بادي در مرحلهB ، و نشستن روي توپ در مرحله .C تعداد دفعاتي كه كودك نشسته و مشغول فعاليت كلاسي بوده در طي دو مرحله مداخله و دوره‌هاي مبنايي در طي 8 هفته شمارش شده و مقايسه شد.
يافته‌ها
در مرحله استفاده از توپ به جاي صندلي افزايش معنادار رفتار نشستن در 87% با (001/0>p ) و افزايش اشتغال به فعاليت در 53% (8 نفر از 15مورد ) را نشان مي دهد. همچنين نتايج نشان دهنده كاهش رفتارهاي اتيستيك شامل حركات كليشه اي و افزايش روابط اجتماعي و ارتباطي (017/0=p) با نشستن روي توپ و بالشتكهاي بادي بود.
نتيجه گيري
استفاده از توپ درماني و بالشتكهاي بادي رفتار كلاسي را بهبود بخشيده ولي كاربرد توپها و بالشتكهاي بادي بايستي به صورتي انفرادي با توجه به واكنش هر كودك به نوع صندلي انتخاب شود.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Children with autism have sitting and ontask behavior problems in classroom. Sitting on ball and cushion may increase this classroom behavior. The present investigation was conducted to study the effects of three alternative classroomseating devices such as regular classroom chairs, therapy balls, and air cushions on students’ classroom behavior.
Materials and Methods: A total of 15 autistic students aged 512 years old participated in the present single subject design ABAC multiple treatments in Mashhad from 1392 to 1393. Students’ behaviors were video recorded in three phases: sitting on their common chairs (baseline period) during phase A, airsit cushions in phase B, and ball chairs in phase C. Sitting frequency and ontask behaviors were quantified and compared in different phases during eight weeks.
Results: Findings showed significant increases in inseat behaviors in 86.7% of the students (P<0.001) and ontask behaviors in 53.3% of the students (8 out of 15) when seated on therapy balls. The results also showed significant decrease in autistic behavior including stereotypic behavior and increase in communication and social relationships in these students when seated on therapy ball and air cushion (P= 0.017(.
Conclusion: While using therapy ball improved class behavior of the students with Autism Spectrum Disorder in the class, the use of ball and air cushion should be chosen individually according to the patient’s response to the sitting device.
