بررسي شدت زخم و ارتباط آن با عوامل مستعد كننده در بيماران زخم پاي ديابتي

An investigation on the wound severity and its association with predisposing factors in patients with diabetic foot

زمينه و هدف: زخم پاي ديابتي شايع ترين علت بستري در بيماران ديابتي است و درمان آن پرهزينه است. در كشورهاي توسعه يافته بيش از 5% از بيماران ديابتي دچار زخم پا شده و اگر به سرعت و به طور مناسب درمان نشوند، منجر به عفونت خون و گانگرن و گاهي منجر به قطع عضو مي گردد. هدف از اين مطالعه تعيين شدت زخم و ارتباط آن با عوامل مستعد كننده زخم بيماران پاي ديابتي است. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي همبستگي هست؛ كه به روش نمونه گيري آسان از بيماران زخم پاي ديابتي مراجعه كننده به مراكز دولتي و غيردولتي زخم شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه بود كه بخش اول در مورد مشخصات دموگرافيك، بخش دوم پرسشنامه شدت زخم بر اساس معيار واگنر و بخش سوم عوامل مستعد كننده زخم است كه توسط خود بيماران و مشاهده زخم و ارزيابي توسط بيمار تكميل گرديد. سپس با نرم افزار SPSS و آمار توصيفي و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي اسپيرمن، من ويتني و كورسكال واليس تجزيه وتحليل شد. يافته ها: در بيشتر بيماران زخم پاي ديابتي (75%) شدت زخم آن ها بر اساس معيار واگنر درجه 2 بود. ارتباط آماري معني داري بين شدت زخم با عواملي مانند شاخص توده بدني (041/0=P)، سيگار (044/0=P)، قند خون ناشتا (026/0=P)، قند خون 2 ساعت بعد از غذا (016/0=P) و عمق زخم (041/0=P) وجود دارد. نتيجه گيري: يافته ها نشان داد شدت زخم پاي ديابتي در بيماران تحت مطالعه در حد متوسط بوده و ميزان قند خون ناشتا، 2 ساعت بعد از ناشتا، سيگار و عمق زخم از عوامل مستعد كننده زخم بودند، لذا توصيه مي گردد اين عوامل در بيماران شناسايي و كنترل شده تا از آمپوتاسيون و عوارض احتمالي پيشگيري گردد.

Background and aims: Diabetic foot is the most common cause for hospitalization among diabetic patients whose treatment is costly in the world. In developed countries, over 5% of diabetic patients are involved in diabetic foot, and if it is not treated quickly and appropriately, it wil be led to blood infection, gangrene, and amputation. The present study aimed at investigating the wound severity and its association with predisposing factors in patients with diabetic foot. Methods: This is a descriptive analytic study in which 94 patients with diabetic foot, referring to governmental and nongovernmental clinics in Isfahan, were selected through convenient sampling. Data were collected by a threesection questionnaire. The first section contained demographic characteristics, and the second was on wound severity based on Wagner scale. The third section was associated with wound formation predisposing factors. Data were analyzed by descriptive statistics and by SPSS software through Spearman correlation test, Kruskal Wallis and MannWhitney. Results: Wound severity, based on Wagner scale, was in grade two in most of diabetic food patients (75%). There is a significant association between wound severity and the factors such as BMI(P=0.041), smoking (P=0.041), FBS (0.026), two hour postprandial glucose (P=0.016), and wound depth (P=0.041). Conclusion: Based on the findings, diabetic food wound severity was moderate among the subjects and predisposing factors were FBS, 2hour postprandial blood glucose, smoking, and wound depth. It is recommended to detect and modify these factors among the patients to prevent amputation and probable complications.