عوامل محيطي موثر بر فعاليت فيزيكي و ارتقاي سلامت دانشجويان گروه پزشكي ساكن خوابگاه بر اساس تيوري شناختي اجتماعي

Stages of Dairy Products Consumption Change by Medical Students: The Trans Theoretical Model

مقدمه: عدم فعاليت فيزيكي يكي از مهم‌ترين مسايل بهداشت عمومي در سراسر دنياست. به طور افزايشي، ارتباط‌هايي بين عوامل مختلف محيط زندگي و فعاليت جسماني شناخته شده است. يافته‌هاي پژوهش محققين اهميت عوامل محيطي را به عنوان تعيين كننده‌هاي فعاليت جسماني نشان مي‌دهد. هدف از مطالعه حاضر شناخت عوامل محيطي موثر بر فعاليت جسماني در بين دانشجويان ساكن خوابگاه بوده است. روش: در اين مقاله از مقياس عوامل محيط فيزيكي در دو محور ايمني و امكانات جهت ارزيابي محيط زندگي براي انجام ورزش و فعاليت جسماني بر اساس تيوري شناختي اجتماعي در طراحي مطالعه و انتخاب نوع ابزار استفاده شده است. نمونه مورد مطالعه از خوابگاه‌هاي دانشگاه شاهد به طور تصادفي به تعداد 120 دانشجو انتخاب گرديدند. مقياس عوامل محيط فيزيكي به همراه پرسشنامه بررسي ميزان رضايت و اهميت عوامل محيطي از نظر دانشجويان و پرسشنامه دموگرافي تكميل گرديد، سپس با نرم افزارSPSS و آزمون‌هاي آماري كاي دو و تي مستقل تحليل گرديد. نتايج: براساس مقياس بكار برده شده به طور كلي 4/83% از دانشجويان اذعان داشتند در خوابگاه به قدر كافي لوازم ورزشي (مانند: توپ، دوچرخه، اسكيت) براي استفاده در فعاليت جسماني وجود ندارد، همچنين 7/56% معتقدند كه پياده روي يا دويدن آرام در اطراف خوابگاه ما به دليل عواملي چون ترافيك، نبودن پياده رو، وجود سگ، يا اراذل و اوباش و امثال اينها (به‌ويژه براي دختران) مشكل است، 1/54% بر اين باور بودند اطراف خوابگاه ما براي پياده روي يا دويدن آرام در طول روز جاي امني نيست و 6/71% از دانشجويان اعتقاد داشتند كه براي انجام فعاليت جسماني امكان دسترسي به زمين بازي، پارك، سالن ورزشي در نزديكي خوابگاه ما وجود ندارد. نتيجه‌گيري: بهبودي در ايمني محيط هاي زندگي تاثير مثبتي درارتقا و تداوم ورزش و فعاليت جسماني نوجوانان دارد.