بررسي مقاومت به تتراسايكلين و آزيترومايسين درگونه‬هاي شيگلا جداشده از مدفوع كودكان مبتلا به اسهال در تهران، ايران

Tetracycline and Azithromycin Resistance Investigation on Shigella spp. Isolated from the Stool of Children with Diarrhea in Tehran, Iran

زمينه و هدف: جنس شيگلا باكتريهاي گرم منفي هستند كه عامل بيماري شيگلوزيس بوده و در كودكان زير دو سال، افراد مسن و كساني كه ضعف سيستم ايمني دارند ميتواند مشكل ساز شود. آنچه كه امروزه درمان بيماريهاي عفوني را پيچيده ميكند؛ مقاومت همزمان به چند آنتي بيوتيك ميباشد.گونه هاي شيگلا نيز مانند ساير باكتريها به آنتي بيوتيكهايي كه به صورت معمول در درمان شيگلوزيس استفاده ميشود، مقاوم شده اند. هدف اين مطالعه بررسي الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي و مقاومت به تتراسايكلين و آزيترومايسين در جدايه هاي شيگلا ميباشد. روش كار: 50 جدايه شيگلا از كودكان زير پنج سال مبتلا به اسهال از سه بيمارستان در شهر تهران جمع آوري و وارد مطالعه شدند كه شناسايي آنها به روش هاي بيوشيميايي، آگلوتيناسيون و مولكولي (ژنهاي ,rfc ipaH, wbgz) انجام شد. حساسيت ضدميكروبي با روش ديسك آگار ديفيوژن براي آمپي سيلين، آزيترومايسين، سيپروفلوكساسين، داكسي سايكلين، لووفلوكساسين، ماينوسايكلين، ناليديكزيك اسيد، نورفلوكساسين، استرپتومايسين، تري متوپريم سولفامتوكسازول و تتراسايكلين و بررسي حداقل غلظت بازدارندگي براي تتراسايكلين و آزيترومايسين انجام شد. يافته ها: از 50 جدايه شيگلا 16 درصد به عنوان شيگلا فلكسنري و 84 درصد به عنوان شيگلا سونئي شناسايي شدند. 98 درصد همزمان به چند دارو مقاوم بودند. بيشترين جدايه ها به استرپتومايسين، تري متوپريم سولفا متوكسازول، تتراسايكلين و داكسي سايكلين مقاوم بودند. مقاومت به آزيترومايسين 6 درصد گزارش شد. تمامي جدايه ها به نورفلوكساسين و لووفلوكساسين حساس بودند. در اين مطالعه نه الگوي مقاومت براي شيگلا مشاهده شد. نتيجه گيري: مقاومت به تتراسايكلين در اين جدايه ها بسيار بالا بوده و همچنين مقاومت به آزيترومايسين هم به عنوان آنتي بيوتيكي كه در سالهاي اخير استفاده ميشود قابل ملاحظه ميباشد.

Background & objectives: Shigella spp. are gram negative bacteria that can cause shigellosis in human. It is important in young children as well as elderly and immunocompromised people. Threatening complications can occur in severe cases with multidrug resistance species. It has been observed that Shigella spp. have become resistant to antibiotics like other bacteria. Investigation of resistance to azithromycin, tetracycline and pattern of resistance are the objectives of this study. Methods: Fifty isolates of Shigella spp. which have been collected from three hospitals in Tehran were studied. Isolates identified and confirmed as Shigella spp. by biochemical, serological and molecular methods (ipaH, wbgz, rfc genes). Antimicrobial susceptibility test was performed for ampicillin, azithromycin, ciprofloxacin, doxycycline, levofloxacin, minocycline, nalidixic acid, norfloxacin, streptomycin, trimethoprimsulfamethoxazole and tetracycline by disc agar diffusion method. Minimal inhibition concentrations were performed for azithromycin and tetracycline. Results: From a total of 50 Shigella spp. isolates, 16% of them were Shigella flexneri and 84% Shigella sonnei. The majority of isolates were multidrug resistant. The most resistance was seen to doxycycline, streptomycin, trimethoprimsulfamethoxazole and tetracycline. Resistance to azithromycin was 6%  and all of the isolates were susceptible to norfloxacin and levofloxacin. Nine patterns of resistance were revealed to these isolates. Conclusion: High resistance to tetracycline was observed and resistance to azithromycin as an alternative treatment choice was also considerable.