كمي‌سازي ساختار افقي توده‌هاي آميخته راش در فاز تكاملي كاهش پايه‌ها

يكي از راه‌هاي شناخت بهتر مراحل پويايي و پاسخ جنگل به آشوب‌هاي طبيعي، بررسي ساختار توده‌هاي جنگلي در مراحل مختلف تحولي جنگل است. اين پژوهش با هدف كمّي‌سازي ساختار توده‌هاي آميختۀ راش در فاز كاهش پايه‌ها در پارسل 319 بخش گرازبن از جنگل‌هاي كمتردست‌خوردۀ خيرود نوشهر انجام گرفت. سه قطعه ‌نمونۀ يك‌هكتاري در اين فاز انتخاب و در هر يك از قطعات نمونه، مشخصات ساختاري توده اندازه‌گيري شد. ويژگي‌هاي كمّي دو درخت راش در نزديك‌ترين فاصله به محل تقاطع شبكه (30×30 متر) به‌عنوان درختان شاهد، به‌همراه سه درخت همسايه كه در نزديك‌ترين فاصله از آن واقع شده بودند برداشت شد. فاصله و زاويۀ بين درخت شاهد و درختان همسايه، و همچنين فاصلۀ درختان همسايه از يكديگر محاسبه شد. مقدار متوسط شاخص زاويۀ يكنواخت و آميختگي گونه‌اي به‌ترتيب، 53/0 و 51/0 به‌دست آمد كه نشان‌دهندۀ چيدمان مكاني تصادفي گونۀ راش، تمايل متوسط گونۀ راش به قرار گرفتن در كنار ديگر گونه‌ها و رقابت بين‌گونه‌اي راش و ممرز در اين فاز است. مقدار متوسط شاخص فاصله تا همسايگي 7/4 متر محاسبه شد و شاخص تمايز قطري و تمايز ارتفاعي نيز به‌ترتيب، 44/0 و 57/0 به‌دست آمد كه نشان‌دهندۀ تراكم زياد توده در اين فاز و در نتيجه رقابت شديد بين درختان به‌منظور كسب منابع و شرايط رشدي بهتر است. با استفاده از اطلاعات حاصل از كمّي‌سازي ساختاري توده‌هاي دست‌نخورده، مي‌توان در نحوۀ نشانه‌گذاري‌هاي توده‌هاي جنگلي براساس الگوي طبيعت به‌شكل علمي و نه‌تنها براساس تجربۀ شخصي عمل كرد.