تاثير سبك زندگي زوجي اسلامي بر سازگاري زناشويي

اهميت نهاد خانواده به حدي است كه برخي از صاحب نظران آنرا از اركان اساسي جامعه به حساب مي آورند و تحقق جامعه سالم را در گرو دستيابي به خانواده سالم مي پندارند. سبك صحيح زندگي زوجي و سازگاري زناشويي يكي از عوامل موثر در ثبات خانواده ها و در عين حال بهداشت رواني همسران و فرزندان و همچنين جامعه است. با چنين پيش زمينهاي، هدف پژوهش حاضر مطالعه تأثير سبك زندگي زوجي اسلامي بر سازگاري زناشويي بود. پژوهشي حاضر بر حسب هدف، كاربردي و از نظر گردآوري داده ها توصيفي - پيمايشي بود. جامعه آماري تحقيق، زنان متاهل مراجعه كننده به خانه هاي سلامت شهر تهران و همسران آنها بود كه با استفاده از روشي رگرسيوني براي محاسبه حجم نمونه و روش نمونه گيري خوشهاي تعداد 138 زوج در نظر گرفته شد. داده - هاي گردآوري شده از طريق پرسشنامه استاندار سبك زندگي زوجي اسلامي (ILSQ) حيرت و همكاران (1393) و همچنين پرسشنامه استاندار سازگاري زناشويي اسپانير (1976) با 14 گويه، با استفاده از روش مدل سازي معادلات ساختاري و نرم افزار SmartPLS تحليل گشته و مدل نهايي ارائه شد. نتايج پژوهشي حاكي از برازش مناسب مدل مبني بر تأثير سبك زندگي زوجي اسلامي و مولفه هاي آن بر سازگاري زناشويي بود. به عبارت ديگر براي بهبود سازگاري زناشويي مي بايست به مولفه هاي سبك زندگي زوجي اسلامي نظير معنويت، رفتاري، عاطفي، جنسي، خانواده و سلامت توجه ويژه داشت. همچنين اين مولفه ها بوسيله آزمون رتبه اي فريدمن، رتبه بندي شد و مشخص شد كه بالاترين رتبه مربوط به بعد رفتاري و پايين ترين رتبه مربوط به معنويت بود.